MEĐUNARODNI KRIVIČNI SUD
ZA BIVŠU JUGOSLAVIJU

PREDMET Br. IT-02-61-PT

TUŽILAC
MEĐUNARODNOG SUDA
PROTIV
MIROSLAVA DERONJIĆA

IZMIJENJENA OPTUŽNICA

Tužilac Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju, u skladu s ovlaštenjima iz člana 18 Statuta Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (dalje u tekstu: Statut Međunarodnog suda), optužuje:

MIROSLAVA DERONJIĆA

za ZLOČINE PROTIV ČOVJEČNOSTI i KRŠENJA ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA kako slijedi:

OPTUŽENI:

1. Miroslav DERONJIĆ, sin Milovana, rođen je 6. juna 1954. godine u opštini Bratunac, Bosna i Hercegovina. Od septembra 1990. do 9. aprila 1992. godine bio je predsjednik Opštinskog odbora SDS-a (Srpske demokratske stranke Bosne i Hercegovine) u Bratuncu. Izvršni odbor SDS-a ga je 6. septembra 1991. godine postavio za člana Komisije za kadrovska pitanja i organizaciju te stranke. Miroslav DERONJIĆ je bio predsjednik bratunačkog Kriznog štaba od 9. aprila 1992. godine, kada je Krizni štab preuzeo ovlaštenja Izvršnog odbora opštine i organa Skupštine opštine, do jula 1992. godine kada je transformiran u Ratno povjereništvo.

INDIVIDUALNA KRIVIČNA ODGOVORNOST

Član 7(1) Statuta Međunarodnog suda

2. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) Statuta Međunarodnog suda (u daljnjem tekstu: član 7(1)) za svaki od zločina iz članova 3 i 5 Statuta Međunarodnog suda koji se navode protiv njega u ovoj optužnici, a koje je počinio, naredio, ili čije je izvršenje pomagao i podržavao. Kad u ovoj optužnici koristi riječ “počiniti”, tužilac time ne misli da kaže da je optuženi lično fizički počinio ijedan od zločina za koje se tereti. U ovoj optužnici, riječ “počiniti” odnosi se na učešće u udruženom zločinačkom poduhvatu. Priroda krivične odgovornosti Miroslava DERONJIĆA iz člana 7(1) u vezi sa svakim od incidenata navedenih u ovoj optužnici navedena je poslije svakog incidenta.

3. Cilj udruženog zločinačkog poduhvata bilo je trajno uklanjanje bosanskih Muslimana, silom ili drugim sredstvima, iz sela Glogova u opštini Bratunac, činjenjem zločina kažnjivih po članovima 3 i 5 Statuta Međunarodnog suda. Miroslav DERONJIĆ učestvovao je u udruženom zločinačkom poduhvatu u svojstvu saizvršioca. Alternativno, Miroslav DERONJIĆ je učestvovao u udruženom zločinačkom poduhvatu u svojstvu pomagača i podržavaoca.

4. Zločini nabrojani u svim tačkama ove optužnice bili su dio cilja udruženog zločinačkog poduhvata, a Miroslav DERONJIĆ imao je stanje svijesti potrebno za počinjenje svakog od ovih zločina. Alternativno, zločini nabrojani u svim tačkama ove optužnice bili su prirodne i predvidive posljedice sprovođenja ovog udruženog zločinačkog poduhvata, a Miroslav DERONJIĆ je bio svjestan toga da su ti zločini moguća posljedica sprovođenja udruženog zločinačkog poduhvata.

5. Ovaj udruženi zločinački poduhvat postojao je u vrijeme koje obuhvata period od 9. aprila 1992. do 9. maja 1992. godine.

6. U ovom udruženom zločinačkom poduhvatu učestvovali su brojni pojedinci. Svaki od učesnika je, svojim radnjama ili propustima, pridonio cilju poduhvata. Miroslav DERONJIĆ je djelovao u dogovoru sa drugim učesnicima u udruženom zločinačkom poduhvatu, uključujući pripadnike Teritorijalne odbrane opštine Bratunac (u daljnjem tekstu: TO), pripadnike nekih elemenata Jugoslovenske narodne armije (u daljnjem tekstu: JNA), pripadnike snaga bratunačke policije (za koje se takođe upotrebljava naziv SUP, Sekretarijat unutrašnjih poslova), kao i pripadnike paravojnih snaga.

7. Među pripadnicima TO-a koji su učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu bili su Momir NIKOLIĆ, Najdan MLAĐENOVIĆ, Nenad DERONJIĆ, Dragutin TAKAĆ, Dušan ŽIVANOVIĆ, Gojko (Živojina) RADIĆ, Zoran MLAĐENOVIĆ, Milo zvani Riba i Milan ZARIĆ. Među pripadnicima JNA koji su učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu bili su pripadnici Novosadskog korpusa iz Srbije, kojima je komandovao kapetan RELJIĆ. Među pripadnicima snaga bratunačke policije koji su učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu bili su Milutin MILOŠEVIĆ, načelnik srpskog MUP-a, Miladin JOKIĆ, Vidoje RADOVIĆ, Dragan ILIĆ, Dragan VASILJEVIĆ, Sredoje STEVIĆ, VUKŠIĆ (ime nepoznato) i TEŠIĆ (ime nepoznato). Identitet pripadnika paravojnih snaga koji su učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu je nepoznat.

8. Miroslav DERONJIĆ je obavljajući funkciju predsjednika Kriznog štaba opštine Bratunac, a u dogovoru sa drugim učesnicima u udruženom zločinačkom poduhvatu, u njemu učestvovao na sljedeće načine:

1. Između 9. aprila i početka maja 1992. godine Miroslav DERONJIĆ je, vršeći de facto i de jure kontrolu nad TO-om i bratunačkim policijskim snagama kao predsjednik Kriznog štaba Bratunca, ovlastio TO i snage bratunačke policije da razoružaju bosansko-muslimansko stanovništvo u selu Glogova. U tom vremenskom periodu, bratunačke policijske snage i TO u dogovoru sa pripadnicima JNA su najmanje u tri navrata obišle Glogovu oduzimajući oružje bosansko-muslimanskom stanovništvu.

2. Jednog dana krajem aprila 1992. godine bosansko-muslimanskom stanovništvu Glogove naređeno je da dođe na sastanak u prostorije mjesne zajednice u selu Glogova. Miroslav DERONJIĆ, kao predsjednik Kriznog štaba Bratunca, stigao je sa policijskom pratnjom u prostorije mjesne zajednice Glogova i rekao okupljenim mještanima da moraju predati oružje. Obrativši se bosansko-muslimanskom stanovništvu na ovaj način, Miroslav DERONJIĆ je pomogao proces razoružavanja tog stanovništva.

3. Dana 25. aprila 1992. godine, ili približno tog datuma, u Glogovu su stigli oklopni transporteri, vojni kamioni i policijski automobili. Vojnici iz tog konvoja rekli su da su pripadnici Novosadskog korpusa iz Srbije, i da su došli po oružje. Sa tom grupom bio je Najdan MLAĐENOVIĆ iz TO-a kao i sljedeći bratunački policajci: Milutin MILOŠEVIĆ, načelnik srpskog SUP-a, Miladin JOKIĆ, Vidoje RADOVIĆ, Dragan ILIĆ, Dragan VASILJEVIĆ, Sredoje STEVIĆ, VUKŠIĆ (ime nepoznato) i TEŠIĆ (ime nepoznato). Ova grupa tražila je oružje po Glogovi i mještanima izdala ultimatum da oružje mora da se preda za dva dana. Najdan MLAĐENOVIĆ iz TO-a i bratunački policajci bili su pod de facto i de jure kontrolom Miroslava DERONJIĆA.

4. Dana 27. aprila 1992. godine, ili približno tog datuma, grupa koja se sastojala od otprilike istih pojedinaca navedenih u alineji (c) vratila se u Glogovu da bi pokupila oružje. Milutin MILOŠEVIĆ, načelnik srpskog SUP-a, rekao je mještanima da Glogova neće biti napadnuta jer su predali oružje. MILOŠEVIĆ je dodao da govori u ime Miroslava DERONJIĆA.

5. Uveče 8. maja 1992. godine Miroslav DERONJIĆ, u svojstvu predsjednika Kriznog štaba opštine Bratunac, na kojoj funkciji je imao de facto i de jure kontrolu nad TO-om opštine Bratunac, izdao je naređenje da se napadne i spali selo Glogova. Budući da je učestvovao u razoružavanju bosanskih Muslimana Glogove, Miroslav DERONJIĆ je 8. maja 1992. godine bio svjestan da time naređuje da se napadne selo sa nenaoružanim civilnim stanovništvom.

6. U ranim jutarnjim satima 9. maja 1992. godine, učesnici u udruženom zločinačkom poduhvatu, konkretno pripadnici bratunačkog TO-a, pripadnici JNA i nepoznati pripadnici paravojnih snaga (dalje u tekstu: "napadačke snage"), u sadejstvu su opkolili selo Glogovu i prvo ga granatirali iz artiljerijskog oruđa. Nakon toga, pješadija napadačkih snaga je ušla u selo i preuzela kontrolu nad njim. Bosansko-muslimanski stanovnici sela, koji su prethodno bili razoružani, nisu pružili otpor. Napadačke snage su potom zapalile kuće i druge objekte bosanskih Muslimana, kao i džamiju, čime su prouzrokovale bezobzirno razaranje širokih razmjera domova, poslovnih objekata, ustanova namijenjenih religiji i lične imovine bosanskih Muslimana u selu Glogova. Bosansko-muslimanski dio sela Glogova sravnjen je sa zemljom. Miroslav DERONJIĆ je bio prisutan tokom napada na Glogovu.

7. Pripadnici TO-a Bratunca koji su tokom napada na Glogovu 9. maja 1992. godine djelovali u dogovoru sa pripadnicima JNA i nepoznatim pripadnicima paravojnih snaga, te koji su učestvovali u ubistvima, razaranju imovine i prisilnom premještanju civila opisanom u tačkama od 1 do 6 ove optužnice bili su pod de facto i de jure kontrolom Miroslava DERONJIĆA.

9. U vezi sa ubistvima koja su se 9. maja 1992. godine odigrala u selu Glogova, o kojima se opširnije govori u paragrafima od 33 do 37 tačke 1 i paragrafima od 43 do 51 tačaka 2 i 3, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, te pomaganje i podržavanje izvršenja ovih ubistava.

10. U vezi sa bezobzirnim razaranjem širokih razmjera domova, poslovnih objekata, ustanova namijenjenih religiji i lične imovine bosanskih Muslimana, koje se odigralo 9. maja 1992. godine u selu Glogova, a o kojem se opširnije govori u paragrafima 38 i 39 tačke 1 i paragrafima od 52 do 55 tačaka 4 do 6, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, naređivanje, te pomaganje i podržavanje izvršenja zločina opisanih u ovom paragrafu.

11. U vezi sa prisilnim premještanjem civila iz sela Glogova 9. maja 1992. godine, o kojem se opširnije govori u paragrafima od 40 do 42 tačke 1, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, naređivanje, te pomaganje i podržavanje izvršenja ovog prisilnog premještanja.

Član 7(3) Statuta Međunarodnog suda

12. Miroslav DERONJIĆ, kao osoba na nadređenom položaju takođe snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(3) Statuta (u daljnjem tekstu: član 7(3)), za djela ili propuste svojih podređenih. Nadređeni je odgovoran za krivična djela svojih podređenih ukoliko je znao ili je bilo razloga da zna da se njegovi podređeni spremaju počiniti takva djela ili su ih već počinili, a on nije poduzeo nužne i razumne mjere da takva djela spriječi ili kazni njihove počinioce.

13. Kao predsjednik Kriznog štaba Bratunca, Miroslav DERONJIĆ je od 9. aprila 1992. do 9. maja 1992. godine imao de facto i de jure kontrolu nad pripadnicima Teritorijalne odbrane opštine Bratunac (u daljnjem tekstu: bratunački TO) (među kojima su bili Momir Nikolić, Najdan Mlađenović, Nenad Deronjić, Dragutin Takać, Dušan Živanović, Gojko (Živojina) Radić, Zoran Mlađenović, Milo zvani Riba i Milan Zarić) i bratunačkih policijskih snaga (među kojima su bili Milutin MILOŠEVIĆ, načelnik srpskog SUP-a, Miladin JOKIĆ, Vidoje RADOVIĆ, Dragan ILIĆ, Dragan VASILJEVIĆ, Sredoje STEVIĆ, VUKŠIĆ (ime nepoznato) i TEŠIĆ (ime nepoznato)) (dalje u tekstu kolektivno: “njegovi podređeni”), koji su učestvovali u zločinima navedenim u ovoj optužnici.

14. Miroslav DERONJIĆ je znao ili je bilo razloga da zna da se njegovi podređeni spremaju počiniti sve zločine navedene u optužnici ili da su ih već počinili, a on nije poduzeo nužne i razumne mjere da takva djela spriječi ili kazni njihove počinioce. Miroslav DERONJIĆ stoga snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(3) Statuta Međunarodnog suda za učešće svojih podređenih u udruženom zločinačkom poduhvatu.

 

OPŠTI NAVODI

15. Sve vrijeme na koje se odnosi ova optužnica u Republici Bosni i Hercegovini postojalo je stanje oružanog sukoba.

16. Sve radnje i propusti opisani u ovoj optužnici koji se stavljaju na teret kao zločini protiv čovječnosti bili su dio rasprostranjenog i sistematskog napada uperenog protiv civilnog stanovništva, prvenstveno bosansko-muslimanskog stanovništva opštine Bratunac u Republici Bosni i Hercegovini.

17. Miroslav DERONJIĆ je od 9. aprila do 9. maja 1992. godine bio obavezan pridržavati se zakona i običaja koji regulišu vođenje oružanih sukoba.

18. Opšti navodi sadržani u paragrafima od 15 do 17 ponovo se navode i uvrštavaju u svaku od povezanih tačaka optužnice.

 

ČINJENIČNI NAVODI

19. Opština Bratunac nalazi se u istočnom dijelu Bosne i Hercegovine, a prema popisu iz 1991. godine, u njoj je živjelo 33.619 stanovnika, od kojih su 21.535 bili Muslimani, 11.475 Srbi, 223 Jugosloveni, 40 Hrvati, te 346 stanovnika drugih nacionalnosti. Opština Bratunac bila je od velike važnosti za bosanske Srbe jer je to bila jedna od opština unutar strateškog luka koji je Srbima bio potreban da bi povezali srpsko stanovništvo Bosne i Hercegovine sa susjednom državom Srbijom.

20. U proljeće 1992. godine izbio je oružani sukob između Srba i nesrba u Republici Bosni i Hercegovini, uključujući i opštinu Bratunac.

21. Snage bosanskih Srba, snage Jugoslovenske narodne armije (JNA) i paravojne snage su u okviru tog sukoba vršile rasprostranjene i sistematske napade na civilno stanovništvo na tom području.

22. Snage bosanskih Srba su 17. aprila 1992. godine preuzele kontrolu nad opštinom Bratunac i tada su ulagani sistematski napori da se bosansko-muslimansko stanovništvo opštine razoruža, što je i dovršeno krajem aprila 1992. godine .

23. Glogova je prije 9. maja 1992. godine bila malo selo u opštini Bratunac, u Republici Bosni i Hercegovini, nekoliko kilometara od grada Bratunca. U tom selu, čije su stanovništvo činili većinom bosanski Muslimani, bilo je oko 750 kuća. Godine 1991., u selu je bilo ukupno 1.913 stanovnika, od kojih su 1.901 bili Muslimani, 6 Srbi, 4 Jugosloveni, 1 stanovnik je bio Hrvat, a 1 “ostali”. Za potrebe ove optužnice, kad god se u njoj spominje naziv “Glogova”, naziv se odnosi na bosansko-muslimanski dio sela Glogova.

24. Krajem aprila i početkom maja 1992. godine, razoružani su bosansko-muslimanski stanovnici sela Glogova. U tom vremenskom periodu, bratunačke policijske snage, TO i JNA su najmanje u tri navrata obišle Glogovu oduzimajući oružje bosansko-muslimanskom stanovništvu. Jednog dana krajem aprila 1992. godine bosansko-muslimanskom stanovništvu sela Glogova naređeno je da dođe na sastanak u prostorije mjesne zajednice. Miroslav DERONJIĆ, kao predsjednik Kriznog štaba Bratunca, stigao je sa policijskom pratnjom u prostorije mjesne zajednice Glogova i rekao okupljenim mještanima da moraju predati oružje. Obrativši se bosansko-muslimanskom stanovništvu na ovaj način, Miroslav DERONJIĆ je pomogao proces razoružavanja tog stanovništva.

25. Dana 25. aprila 1992. godine, ili približno tog datuma, u Glogovu su stigli oklopni transporteri, vojni kamioni i policijski automobili. Vojnici iz tog konvoja rekli su da su pripadnici Novosadskog korpusa iz Srbije, i da su došli po oružje. Sa tom grupom bio je Najdan MLAĐENOVIĆ iz TO-a, kao i sljedeći bratunački policajci: Milutin MILOŠEVIĆ, načelnik srpskog SUP-a, Miladin JOKIĆ, Vidoje RADOVIĆ, Dragan ILIĆ, Dragan VASILJEVIĆ, Sredoje STEVIĆ, VUKŠIĆ (ime nepoznato) i TEŠIĆ (ime nepoznato). Ova grupa tražila je oružje po Glogovi i mještanima izdala ultimatum da oružje mora da se preda za dva dana. Najdan MLAĐENOVIĆ iz TO-a i bratunački policajci bili su pod de facto i de jure kontrolom Miroslava DERONJIĆA.

26. Dana 27. aprila 1992. godine, ili približno tog datuma, grupa koja se sastojala od otprilike istih onih pojedinaca navedenih u paragrafu 25 vratila se u Glogovu da bi pokupila oružje. Milutin MILOŠEVIĆ, načelnik srpskog SUP-a, rekao je mještanima da selo neće biti napadnuto jer su predali oružje. MILOŠEVIĆ je dodao da govori u ime Miroslava DERONJIĆA.

27. Uveče 8. maja 1992. godine Miroslav DERONJIĆ, u svojstvu predsjednika Kriznog štaba opštine Bratunac, na kojoj funkciji je imao de facto i de jure kontrolu nad TO-om opštine Bratunac, izdao je naređenje da se napadne i spali selo Glogova. Budući da je učestvovao u razoružavanju bosanskih Muslimana iz Glogove, Miroslav DERONJIĆ je 8. maja 1992. godine bio svjestan da time naređuje da se napadne selo sa nenaoružanim civilnim stanovništvom.

28. Dana 9. maja 1992. godine pripadnici bratunačkog TO-a, JNA i nepoznati pripadnici paravojnih snaga napali su selo Glogova. Pripadnici napadačkih snaga granatirali su selo i zapalili džamiju, bosansko-muslimanske domove, skladišta, poslovne objekte, polja i plastove sijena. Tokom napada na selo 9. maja 1992. godine pogubljeno je više od 60 osoba bosanskih Muslimana iz Glogove. Nakon napada Glogova je bila sravnjena sa zemljom. Napadačke snage su bosansko-muslimansko stanovništvo istjerale iz domova i prisilno ga premjestile iz sela Glogova na druga mjesta u Republici Bosni i Hercegovini.

OPTUŽBE

TAČKA 1

PROGONI

29. Od 9. aprila do 9. maja 1992. godine, Miroslav DERONJIĆ je, individualno, kao predsjednik Kriznog štaba opštine Bratunac, i u dogovoru s drugim učesnicima u udruženom zločinačkom poduhvatu, naredio, počinio i na druge načine pomagao i podržavao izvršenje progona bosanskih Muslimana na političkoj, rasnoj ili vjerskoj osnovi u selu Glogova u opštini Bratunac.

30. Od 9. aprila do 9. maja 1992. godine Miroslav DERONJIĆ je, kao predsjednik Kriznog štaba opštine Bratunac, djelujući pojedinačno i u dogovoru s drugim učesnicima u udruženom zločinačkom poduhvatu, počinio progone na sljedeći način:

Napad na selo Glogova

31. Uveče 8. maja 1992. godine, Miroslav DERONJIĆ je, u svojstvu predsjednika Kriznog štaba opštine Bratunac, imajući de facto i de jure kontrolu nad TO-om opštine Bratunac, izdao naređenje bratunačkom TO-u da napadne i spali nebranjeno selo Glogova.

32. U ranim jutarnjim satima 9. maja 1992. godine, učesnici u udruženom zločinačkom poduhvatu, konkretno pripadnici bratunačkog TO-a, pripadnici JNA i nepoznati pripadnici paravojnih snaga (u daljnjem tekstu: napadačke snage), u sadejstvu su opkolili selo Glogovu i prvo ga granatirali iz artiljerijskog oruđa. Nakon toga, pješadija napadačkih snaga je ušla u selo i preuzela kontrolu nad njim. Bosansko-muslimanski stanovnici sela, koji su prethodno bili razoružani, nisu pružili otpor. Napadačke snage su potom zapalile kuće bosanskih Muslimana, zgrade i džamiju, čime su prouzrokovale bezobzirno razaranje širokih razmjera domova, poslovnih objekata, ustanova namijenjenih religiji i lične imovine bosanskih Muslimana u selu Glogova. Bosansko-muslimanski dio sela Glogova sravnjen je sa zemljom. Miroslav DERONJIĆ je bio prisutan tokom napada na Glogovu. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, naređivanje, te pomaganje i podržavanje izvršenja zločina opisanih u ovom paragrafu. Pored toga, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(3) za zločine koje su počinili pripadnici bratunačkog TO-a opisane u ovom paragrafu.

 

Lišavanje života muslimanskih stanovnika sela Glogova

Lišavanje života Mede Delića, Šeće Ibiševića, Zlatije Ibišević i

Adema Junuzovića

33. Sakupljajući bosansko-muslimanske stanovnike sela Glogova iz njihovih kuća, pripadnici napadajućih snaga ubili su iz vatrenog oružja ispred njihovih domova mještane bosanske Muslimane Medu DELIĆA, Šeću IBIŠEVIĆA, njegovu suprugu Zlatiju i Adema JUNUZOVIĆA. Tokom napada su pripadnici napadačkih snaga na sličan način u blizini njihovih domova pogubili i druge muškarce bosanske Muslimane. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, te pomaganje i podržavanje izvršenja zločina opisanih u ovom paragrafu. Pored toga, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(3) za zločine koje su počinili pripadnici bratunačkog TO-a opisane u ovom paragrafu.

 

Prvo masovno ubistvo

34. Tokom napada, pripadnici napadačkih snaga su pogubili grupu od približno devetnaest (19) muškaraca bosanskih Muslimana iz sela Glogova na glavnoj cesti blizu centra sela gdje su bili okupljeni mještani sela Glogova. U ovoj prvoj grupi pogubljenih muškaraca bili su: Đafo (Džafo) Delić, Hamed Delić, Šaban Gerović, Šerif Golić, Avdo Golić, Rifat Golić, Ismail Ibišević, Salih Junuzović, Alija Milaćević, Hajro (Hajrudin) Memišević, Samir Omerović, Fejzo Omerović, Nezir Omerović, Nevset Omerović, Ćamil Rizanović, Jamin Rizanović, Mensur Rizanović, Nurija Rizanović i Uzeir Taloviš. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, te pomaganje i podržavanje izvršenja zločina opisanih u ovom paragrafu. Pored toga, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(3) za zločine koje su počinili pripadnici bratunačkog TO-a opisane u ovom paragrafu.

Drugo masovno ubistvo

35. Nakon pogubljenja grupe bosanskih Muslimana navedene u paragrafu 34, pripadnici napadačkih snaga naredili su ostalim mještanima Muslimanima da odnesu ta i druga tijela do rijeke. Miroslav DERONJIĆ je bio u blizini mjesta na obali rijeke gdje su bačena tijela bosanskih Muslimana. Na tom mjestu jedan pripadnik napadačkih snaga pogubio je Jusufa Ibišivića, bosanskog Muslimana iz sela, a Miroslav DERONJIĆ je tome lično prisustvovao. Kad su sva tijela bačena u rijeku, oni bosanski Muslimani iz sela kojima je naređeno da nose tijela postrojeni su pored rijeke i pogubljeni. U toj grupi bili su Ramiz Ćosić, Selmo (Selman) Omerović, Sabrija Ibišević, Mehmed Ibišević i Ramo Ibišević, Sabrijin brat. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, te pomaganje i podržavanje izvršenja zločina opisanih u ovom paragrafu. Pored toga, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(3) za zločine koje su počinili pripadnici bratunačkog TO-a opisane u ovom paragrafu.

 

Treće masovno ubistvo

36. Kasnije tokom napada na Glogovu, pripadnici napadačkih snaga okupili su grupu od oko dvadeset (20) muškaraca bosanskih Muslimana kod pijace u Glogovi. Tim muškarcima bosanskim Muslimanima naređeno je da otpješače do rijeke, gdje su ih pogubili pripadnici napadačkih snaga po naređenju Najdana MLAĐENOVIĆA, pripadnika bratunačkog TO-a koji je bio podređen Miroslavu DERONJIĆU. U ovoj grupi bili su Šećo Delić, Ređo Delić, Meho Delić, Gusiš (ime nepoznato), Hasibović (ime nepoznato), Dževad (Đevad) Ibišević, Ilijaz Ibišević, Kemal Ibišević, Muharem Ibišević, Mujo Ibišević, Mustafa Ibišević, Ramo Ibišević, Sabrija Ibišević, Abid Junuzović, Huso Junuzović, Mirzet Omerović, Selmo Omerović i Mensur Omerović. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, te pomaganje i podržavanje izvršenja zločina opisanih u ovom paragrafu. Pored toga, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(3) za zločine koje su počinili pripadnici bratunačkog TO-a opisane u ovom paragrafu.

37. Više od 60 muškaraca bosanskih Muslimana iz Glogove pogubljeno je tokom napada 9. maja 1992. godine. Među ubijenima su, pored ostalih, i osobe čija su imena navedena u Prilogu A, koji je priložen uz ovu optužnicu i uvršten u njen sadržaj.

Uništavanje imovine u selu Glogova

38. Tokom napada na Glogovu 9. maja 1992. godine, napadačke snage su granatirale Glogovu iz teškog artiljerijskog oruđa i zapalile džamiju, domove, skladišta, poslovne objekte, polja i plastove sijena, kako je opisano u ovoj optužnici.

39. Miroslav DERONJIĆ je prisustvovao napadu na Glogovu dok su pripadnici napadačkih snaga bezobzirno uništavali domove, poslovne objekte, ustanove namijenjene religiji i ličnu imovinu bosanskih Muslimana, na način opisan u paragrafu 38. Glogova je sravnjena sa zemljom. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, naređivanje, te pomaganje i podržavanje izvršenja zločina opisanih u ovom paragrafu. Pored toga, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(3) za zločine koje su počinili pripadnici bratunačkog TO-a opisane u ovom paragrafu i paragrafu 38.

    Prisilno premještanje civila iz Glogove

40. Dana 8. i 9. maja 1992. godine, Miroslav DERONJIĆ je počinio, naredio, te pomagao i podržavao izvršenje prisilnog protjerivanja i premještanja preživjelih bosanskih Muslimana Glogove iz opštine Bratunac.

41. Dana 9. maja 1992. godine, tokom i neposredno nakon napada na Glogovu, učesnici u udruženom zločinačkom poduhvatu i osobe podređene Miroslavu DERONJIĆU, to jest pripadnici bratunačkog TO-a i bratunačke policije protjerali su bosansko-muslimanske civile iz njihovih domova i prisilno ih premjestili iz sela Glogova u druge dijelove Republike Bosne i Hercegovine. Konkretno, žene i djeca koji su preživjeli napad ukrcani su u autobuse i prisilno premješteni na teritoriju koju su držali Muslimani, a koja se nalazi izvan opštine Bratunac. Preživjeli muškarci bosanski Muslimani prevezeni su na razne lokacije u Bratuncu, uključujući bratunački stadion i školu "Vuk Karadžić". Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, naređivanje, te pomaganje i podržavanje izvršenja zločina opisanih u ovom paragrafu. Pored toga, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(3) za zločine koje su počinili pripadnici bratunačkog TO-a i bratunačke policije opisane u ovom paragrafu.

42. Progoni civila bosanskih Muslimana, navedeni u dosadašnjem tekstu, imali su za posljedicu eliminisanje bosansko-muslimanskog stanovništva iz Glogove i razaranje sela.

Tim radnjama i propustima, Miroslav DERONJIĆ je počinio, naredio, te pomagao i podržavao izvršenje sljedećeg krivičnog djela:

TAČKA 1: PROGON, ZLOČIN PROTIV ČOVJEČNOSTI, kažnjiv po članovima 5(h), 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

 

TAČKE 2-3

UBISTVO

43. Od 9. aprila do 9. maja 1992. godine, u opštini Bratunac u Republici Bosni i Hercegovini, Miroslav DERONJIĆ, djelujući individualno i u dogovoru s drugim učesnicima u udruženom zločinačkom poduhvatu, počinio je, te pomagao i podržavao ubijanje više od 60 civila Muslimana u selu Glogova.

44. Dana 8. maja 1992. godine, Miroslav DERONJIĆ, u svojstvu predsjednika Kriznog štaba opštine Bratunac, izdao je naređenje da se napadne i spali selo Glogova.

45. Dana 9. maja 1992. godine, napadnuto je selo Glogova. Pripadnici napadačkih snaga naredili su bosanskim Muslimanima iz sela da izađu iz svojih kuća. Neki muškarci bosanski Muslimani su ubijeni kad su izašli iz svojih kuća, dok su ostali bosanski Muslimani iz sela upućeni u određene dijelove sela. Na tim mjestima muškarci bosanski Muslimani su odvojeni od žena i djece i neki od njih su vansudski pogubljeni.

46. U napadu na selo Glogova učestvovali su pripadnici bratunačkog TO-a među kojima su bili Momir NIKOLIĆ, Najdan MLAĐENOVIĆ, Milo zvani “Riba”, Milan ZARIĆ, Gojko RADIĆ, Drago TAKIĆ i Dušan ŽIVANOVIĆ zvani “Dule”.

 

Lišavanje života Mede Delića, Šeće Ibiševića, Zlatije Ibišević i Adema Junuzovića

47. Pripadnici napadačkih snaga ubili su iz vatrenog oružja ispred njihovih domova mještane bosanske Muslimane Medu DELIĆA, Šeću IBIŠEVIĆA, njegovu suprugu Zlatiju i Adema JUNUZOVIĆA. Tokom napada su pripadnici napadačkih snaga na sličan način u blizini njihovih domova pogubili i druge muškarce bosanske Muslimane. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, te pomaganje i podržavanje izvršenja zločina opisanih u ovom paragrafu. Pored toga, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(3) za zločine koje su počinili pripadnici bratunačkog TO-a opisane u ovom paragrafu.

 

Prvo masovno ubistvo

48. Tokom napada, pripadnici napadačkih snaga su pogubili grupu od približno devetnaest (19) muškaraca bosanskih Muslimana iz sela Glogova na glavnoj cesti blizu centra sela gdje su bili okupljeni mještani sela Glogova. U ovoj prvoj grupi pogubljenih mušakaraca bili su: Đafo (Džafo) Delić, Hamed Delić, Šaban Gerović, Šerif Golić, Avdo Golić, Rifat Golić, Ismail Ibišević, Salih Junuzović, Alija Milaćević, Hajro (Hajrudin) Memišević, Samir Omerović, Fejzo Omerović, Nezir Omerović, Nevset Omerović, Ćamil Rizanović Jasmin Rizanović, Mensur Rizanović Nurija Rizanović i Uzeir Taloviš. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, te pomaganje i podržavanje izvršenja zločina opisanih u ovom paragrafu. Pored toga, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(3) za zločine koje su počinili pripadnici bratunačkog TO-a opisane u ovom paragrafu.

Drugo masovno ubistvo

49. Nakon pogubljenja grupe bosanskih Muslimana navedene u paragrafu 48, pripadnici napadačkih snaga naredili su ostalim mještanima Muslimanima da odnesu ta i druga tijela do rijeke. Miroslav DERONJIĆ je bio u blizini mjesta na obali rijeke gdje su bačena tijela bosanskih Muslimana. Na tom mjestu jedan pripadnik napadačkih snaga pogubio je Jusufa Ibišivića, bosanskog Muslimana iz sela, a Miroslav DERONJIĆ je tome lično prisustvovao. Kad su sva tijela bačena u rijeku, oni bosanski Muslimani iz sela kojima je naređeno da nose tijela postrojeni su pored rijeke i pogubljeni. U toj grupi bili su Ramiz Ćosić, Selmo (Selman) Omerović, Sabrija Ibišević, Mehmed Ibišević i Ramo Ibišević, Sabrijin brat. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, te pomaganje i podržavanje izvršenja zločina opisanih u ovom paragrafu. Pored toga, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(3) za zločine koje su počinili pripadnici bratunačkog TO-a opisane u ovom paragrafu.

 

Treće masovno ubistvo

50. Kasnije tokom napada na Glogovu, pripadnici napadačkih snaga okupili su grupu od oko dvadeset (20) muškaraca bosanskih Muslimana kod pijace u Glogovi. Tim muškarcima bosanskim Muslimanima naređeno je da otpješače do rijeke, gdje su ih pogubili pripadnici napadačkih snaga po naređenju Najdana MLAĐENOVIĆA, pripadnika bratunačkog TO-a koji je bio podređen Miroslavu DERONJIĆU. U ovoj grupi bili su Šećo Delić, Ređo Delić, Meho Delić, Gusiš (ime nepoznato), Hasibović (ime nepoznato), Dževad (Đevad) Ibišević, Ilijaz Ibišević, Kemal Ibišević, Muharem Ibišević, Mujo Ibišević, Mustafa Ibišević, Ramo Ibišević, Sabrija Ibišević, Abid Junuzović, Huso Junuzović, Mirzet Omerović, Selmo Omerović i Mensur Omerović. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, te pomaganje i podržavanje izvršenja zločina opisanih u ovom paragrafu. Pored toga, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(3) za zločine koje su počinili pripadnici bratunačkog TO-a opisane u ovom paragrafu.

51. Više od 60 muškaraca bosanskih Muslimana iz Glogove pogubljeno je tokom napada 9. maja 1992. godine. Među ubijenima su, pored ostalih, i osobe čija su imena navedena u Prilogu A, koji je priložen uz ovu optužnicu i uvršten u njen sadržaj.

Tim radnjama i propustima Miroslav DERONJIĆ je počinio, pomagao i podržavao izvršenje sljedećih krivičnih djela:

TAČKA 2: UBISTVO, ZLOČIN PROTIV ČOVJEČNOSTI, kažnjiv po članovima 5(a), 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda; i

TAČKA 3: UBISTVO, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisano članom 3(1)(a) Ženevske konvencije iz 1949. godine, kažnjivo po članovima 3, 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

 

TAČKE 4-6

BEZOBZIRNO RAZARANJE GRADOVA, NASELJA ILI SELA
UNIŠTAVANJE USTANOVA NAMIJENJENIH RELIGIJI
NAPAD NA NEBRANJENO SELO

52. Od 9. aprila do 9. maja 1992. godine, u opštini Bratunac, u Republici Bosni i Hercegovini, Miroslav DERONJIĆ, djelujući individualno i u dogovoru s drugim učesnicima u udruženom zločinačkom poduhvatu, počinio je, naredio, te pomagao i podržavao izvršenje napada na Glogovu, nebranjeno selo, i bezobzirno razaranje širokih razmjera domova, poslovnih prostora, ustanova namijenjenih religiji i lične imovine bosanskih Muslimana u selu Glogova.

53. Krajem aprila i početkom maja 1992. godine, bosansko-muslimanski stanovnici Glogove predali su svoje oružje bratunačkim policijskim snagama, koje su de facto i de jure bile pod kontrolom Miroslava DERONJIĆA, kao predsjednika Kriznog štaba opštine Bratunac, i pripadnicima JNA, te 9. maja 1992. godine nisu pružili otpor napadačkim snagama.

54. Dana 8. maja 1992. godine Miroslav DERONJIĆ, u svojstvu predsjednika Kriznog štaba opštine Bratunac, na kojoj funkciji je imao de facto i de jure kontrolu nad TO-om opštine Bratunac, izdao je naređenje da se napadne i spali selo Glogova. Miroslav DERONJIĆ bio je prisutan tokom napada kada je selo sravnjeno sa zemljom.

55. Dana 9. maja 1992. godine, napadnuta je Glogova. Pripadnici napadačkih snaga granatirali su selo Glogovu i zapalili džamiju, domove, skladišta, poslovne objekte, polja i plastove sijena koji su pripadali bosanskim Muslimanima. Nakon napada Glogova je bila sravnjena sa zemljom. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje, naređivanje te pomaganje i podržavanje izvršenja zločina opisanih u ovom paragrafu. Pored toga, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(3) za zločine koje su počinili pripadnici bratunačkog TO-a opisane u ovom paragrafu.

Tim radnjama odnosno propustima Miroslav DERONJIĆ je počinio, naredio te pomagao i podržavao izvršenje sljedećih krivičnih djela:

TAČKA 4: BEZOBZIRNO RAZARANJE GRADOVA, NASELJA ILI SELA, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, kažnjivo po članovima 3(b), 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

TAČKA 5: UNIŠTAVANJE USTANOVA NAMIJENJENIH RELIGIJI, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, kažnjivo po članovima 3(d), 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

TAČKA 6: NAPAD NA NEBRANJENO SELO, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, kažnjivo po članovima 3(c), 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

PRILOG A

Bosanski Muslimani ubijeni 9. maja 1992. godine
u selu Glogova