MEĐUNARODNI KRIVIČNI SUD
ZA BIVŠU JUGOSLAVIJU

PREDMET Br. IT-02-61-PT

TUŽILAC
MEĐUNARODNOG SUDA
PROTIV
MIROSLAVA DERONJIĆA

DRUGA IZMIJENJENA OPTUŽNICA

Tužilac Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju, u skladu sa svojim ovlaštenjima iz člana 18 Statuta Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (dalje u tekstu: Statut Međunarodnog suda), optužuje:

MIROSLAVA DERONJIĆA

za PROGONE, ZLOČIN PROTIV ČOVJEČNOSTI, kako slijedi dalje u tekstu:

OPTUŽENI:

1. Miroslav DERONJIĆ, sin Milovana, rođen je 6. juna 1954. godine u opštini Bratunac, Bosna i Hercegovina. Od septembra 1990. do kraja aprila 1992. godine bio je predsjednik Opštinskog odbora SDS-a (Srpske demokratske stranke Bosne i Hercegovine) u Bratuncu. Izvršni odbor SDS-a ga je 6. septembra 1991. godine postavio za člana Komisije za kadrovska pitanja i organizaciju te stranke. Miroslav DERONJIĆ je bio predsjednik bratunačkog Kriznog štaba od aprila 1992. godine, kada je Krizni štab preuzeo ovlaštenja Izvršnog odbora opštine i organa Skupštine opštine, do juna 1992. godine, kada je transformisan u Ratno povjereništvo. Miroslav DERONJIĆ je imenovan za člana Ratnog povjereništva opštine Bratunac. Miroslav DERONJIĆ je u ljeto 1993. godine postao član Glavnog odbora SDS-a.

   INDIVIDUALNA KRIVIČNA ODGOVORNOST

   Član 7(1) Statuta Međunarodnog suda

2. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) Statuta Međunarodnog suda (u daljnjem tekstu: član 7(1)) za krivično djelo kažnjivo po članu 5(h) Statuta Međunarodnog suda za koje se tereti u ovoj optužnici, a koje je on naredio i počinio. Kad u ovoj optužnici koristi riječ “počinio”, tužilac time ne misli da kaže da je optuženi lično fizički počinio ijedan od zločina za koje se tereti. U ovoj optužnici, riječ “počinio” odnosi se na učešće u udruženom zločinačkom poduhvatu.

3. Cilj udruženog zločinačkog poduhvata bio je trajno uklanjanje, silom ili drugim sredstvima, bosanskih Muslimana, stanovnika sela Glogova u opštini Bratunac, činjenjem zločina kažnjivih po članu 5 Statuta Međunarodnog suda. Miroslav DERONJIĆ je učestvovao u udruženom zločinačkom poduhvatu kao saizvršilac.

4. Zločini navedeni u paragrafima 30, 36, 37, 38 i 39 kako su opisani u optužbi za progone u ovoj optužnici, bili su u okviru cilja udruženog zločinačkog poduhvata, a Miroslav DERONJIĆ je imao stanje svijesti potrebno za počinjenje progona. Zločini navedeni u paragrafima od 31 do 34, kako su opisani u optužbi za progone, bili su prirodne i predvidive posljedice izvršenja udruženog zločinačkog poduhvata, a Miroslav DERONJIĆ je bio svjestan toga da su ti zločini moguće posljedice izvršenja udruženog zločinačkog poduhvata.

5. Ovaj udruženi zločinački poduhvat postojao je tokom određenog vremena koje uključuje period od kraja aprila 1992. do 9. maja 1992. godine.

6. U ovom udruženom zločinačkom poduhvatu učestvovali su brojni pojedinci. Svaki učesnik je, radnjama činjenja ili nečinjenja, pridonio cilju poduhvata. Miroslav DERONJIĆ je djelovao u dogovoru sa drugim učesnicima u udruženom zločinačkom poduhvatu, uključujući pripadnike Teritorijalne odbrane opštine Bratunac (u daljnjem tekstu: TO), pripadnike nekih elemenata Jugoslovenske narodne armije (u daljnjem tekstu: JNA), pripadnike bratunačkih policijskih snaga (za koje se takođe upotrebljava naziv SUP, Sekretarijat unutrašnjih poslova), kao i pripadnike paravojnih snaga.

7. Među pripadnicima TO-a koji su učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu bili su Momir NIKOLIĆ, Najdan MLAĐENOVIĆ, Nenad DERONJIĆ, Dragutin TAKAĆ, Dušan ŽIVANOVIĆ, Gojko (Živojin) RADIĆ, Zoran MLAĐENOVIĆ, Milo zvani Riba i Milan ZARIĆ. Među pripadnicima JNA koji su učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu bili su pripadnici Novosadskog korpusa iz Srbije, kojima je komandovao kapetan RELJIĆ. Među pripadnicima bratunačkih policijskih snaga koji su učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu bili su Milutin MILOŠEVIĆ, načelnik srpskog SUP-a, Miladin JOKIĆ, Vidoje RADOVIĆ, Dragan ILIĆ, Dragan VASILJEVIĆ, Sredoje STEVIĆ, VUKŠIĆ (ime nepoznato) i TEŠIĆ (ime nepoznato). Identitet pripadnika paravojnih snaga koji su učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu nije poznat.

8. Miroslav DERONJIĆ je, obavljajući funkciju predsjednika Kriznog štaba opštine Bratunac, a u dogovoru sa drugim učesnicima u udruženom zločinačkom poduhvatu, u tom udruženom zločinačkom poduhvatu učestvovao na sljedeće načine:

   1. U periodu od kraja aprila do početka maja 1992. godine Miroslav DERONJIĆ je, vršeći kao predsjednik Kriznog štaba Bratunca de facto i de jure kontrolu nad TO-om i de facto kontrolu nad bratunačkim policijskim snagama, ovlastio TO i bratunačke policijske snage da razoružaju bosanskomuslimansko stanovništvo u selu Glogova. U tom periodu, bratunačke policijske snage i TO, djelujući u dogovoru sa pripadnicima JNA, u najmanje tri navrata su obišle Glogovu oduzimajući oružje bosanskomuslimanskom stanovništvu.

   2. Jednog dana krajem aprila 1992. godine, bosanskomuslimansko stanovništvo Glogove dobilo je uputstvo da dođe na sastanak u prostorije mjesne zajednice u selu Glogova. Na tom sastanku, mještanima Glogove je rečeno da moraju predati svoje oružje. Kao predsjednik bratunačkog Kriznog štaba, Miroslav DERONJIĆ je bio svjestan plana da se stanovništvo Glogove razoruža i pristao je na njega.

   3. Dana 25. aprila 1992. godine, ili približno tog datuma, u Glogovu su stigli oklopni transporteri, vojni kamioni i policijski automobili. Vojnici iz tog konvoja su za sebe rekli da su pripadnici Novosadskog korpusa iz Srbije i da su došli da pokupe oružje. Sa tom grupom bio je Najdan MLAĐENOVIĆ iz TO-a, kao i sljedeći bratunački policajci: Milutin MILOŠEVIĆ, načelnik srpskog SUP-a, Miladin JOKIĆ, Vidoje RADOVIĆ, Dragan ILIĆ, Dragan VASILJEVIĆ, Sredoje STEVIĆ, VUKŠIĆ (ime nepoznato) i TEŠIĆ (ime nepoznato). Ova grupa je tražila oružje po Glogovi i mještanima izdala ultimatum da oružje mora da se preda za dva dana.

   4. Dana 27. aprila 1992. godine, ili približno tog datuma, grupa koja se sastojala od otprilike istih pojedinaca navedenih u tački (c) vratila se u Glogovu da bi pokupila oružje. Milutin MILOŠEVIĆ, načelnik srpskog SUP-a, rekao je mještanima da Glogova neće biti napadnuta jer su predali oružje. MILOŠEVIĆ je dodao da govori u ime Miroslava DERONJIĆA.

   5. Uveče 8. maja 1992. godine, Miroslav DERONJIĆ, u svojstvu predsjednika Kriznog štaba opštine Bratunac, na kojoj funkciji je imao de facto i de jure kontrolu nad TO-om i de facto kontrolu nad policijom u opštini Bratunac, izdao je naređenje da se napadne Glogova, da se dio sela spali a njegovi stanovnici, bosanski Muslimani, prisilno rasele. Miroslav DERONJIĆ je 8. maja 1992. godine bio svjestan da time naređuje napad na nenaoružano selo sa civilnim stanovništvom.

9. U ranim jutarnjim satima 9. maja 1992. godine, učesnici u udruženom zločinačkom poduhvatu, konkretno pripadnici bratunačkog TO-a, bratunačke policije, JNA i paravojnih snaga (u daljnjem tekstu tekstu: snage koje su izvodile napad), u sadejstvu su opkolili selo Glogovu. Nakon toga, snage koje su izvodile napad pješice su ušle u selo i preuzele kontrolu nad njim. Mještani, bosanski Muslimani, koji su prethodno bili razoružani, nisu pružili otpor. Snage koje su izvodile napad zatim su zapalile kuće i druge zgrade bosanskih Muslimana, kao i džamiju, čime su prouzrokovale bezobzirno razaranje širokih razmjera domova, poslovnih objekata, ustanova namijenjenih religiji i lične imovine bosanskih Muslimana u selu Glogova. Znatan dio sela Glogova sravnjen je sa zemljom. Miroslav DERONJIĆ je bio prisutan tokom napada na Glogovu.

10. U vezi s ubistvima u selu Glogova 9. maja 1992. godine o kojima se opširnije govori u paragrafima od 31 do 35, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje tih ubistava.

11. U vezi sa bezobzirnim razaranjem širokih razmjera domova, poslovnih objekata, ustanova namijenjenih religiji i lične imovine bosanskih Muslimana u selu Glogova 9. maja 1992. godine o kojem se opširnije govori u paragrafima 36 i 37, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje i naređivanje tog bezobzirnog razaranja širokih razmjera.

12. U vezi sa prisilnim raseljavanjem civila iz sela Glogova 9. maja 1992. godine o kojem se opširnije govori u paragrafima 38 i 39, Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje i naređivanje tog prisilnog raseljavanja civila.

    OPŠTI NAVODI

13. Sve vrijeme na koje se odnosi ova optužnica u Republici Bosni i Hercegovini postojalo je stanje oružanog sukoba.

14. Progoni koji se stavljaju na teret ovom optužnicom bili su dio rasprostranjenog i sistematskog napada usmjerenog protiv civilnog stanovništva, prvenstveno bosanskomuslimanskog stanovništva opštine Bratunac u Republici Bosni i Hercegovini.

15. Od kraja aprila do 9. maja 1992. godine, Miroslav DERONJIĆ je bio obavezan da se pridržava zakona i običaja koji regulišu vođenje oružanih sukoba.

16. Opšti navodi sadržani u paragrafima od 13 do 15 ponovo se navode i uvrštavaju u optužbu za progone u ovoj optužnici.

    ČINJENICE

17. Opština Bratunac nalazi se u istočnom dijelu Bosne i Hercegovine, a prema popisu iz 1991. godine, u njoj je živjelo 33.619 stanovnika, od kojih su 21.535 bili Muslimani, 11.475 Srbi, 223 Jugosloveni, 40 Hrvati, a 346 stanovnika bilo je drugih nacionalnosti. Opština Bratunac bila je od velike važnosti za bosanske Srbe jer je to bila jedna od opština unutar strateškog luka koji je Srbima bio potreban da bi povezali srpsko stanovništvo Bosne i Hercegovine sa susjednom državom Srbijom.

18. U proljeće 1992. godine izbio je oružani sukob između Srba i nesrba u Republici Bosni i Hercegovini, uključujući i opštinu Bratunac.

19. U okviru tog sukoba, snage bosanskih Srba, snage JNA i paravojne snage vršile su rasprostranjene i sistematske napade na civilno stanovništvo na tom području.

20. Snage bosanskih Srba su 17. aprila 1992. godine preuzele kontrolu nad opštinom Bratunac i tada su ulagani sistematski napori da se bosanskomuslimansko stanovništvo opštine razoruža, što je i dovršeno krajem aprila 1992. godine.

21. Glogova je prije 9. maja 1992. godine bila selo u opštini Bratunac, u Republici Bosni i Hercegovini, nekoliko kilometara od grada Bratunca. U tom selu, čije su stanovništvo činili većinom bosanski Muslimani, bilo je oko 750 kuća. Godine 1991., u selu je bilo ukupno 1.913 stanovnika, od kojih su 1.901 bili Muslimani, 6 Srbi, 4 Jugosloveni, 1 stanovnik je bio Hrvat, a 1 “ostali”. Za potrebe ove optužnice, kad god se u njoj spominje naziv “Glogova”, on se odnosi na bosanskomuslimanski dio sela Glogova.

22. Krajem aprila i početkom maja 1992. godine, bosanskomuslimanski stanovnici sela Glogova su razoružani. Tokom tog perioda, bratunačke policijske snage, TO i JNA najmanje su u tri navrata obišle Glogovu oduzimajući oružje bosanskomuslimanskom stanovništvu. Jednog dana krajem aprila 1992. godine, bosanskomuslimansko stanovništvo sela Glogova dobilo je uputstvo da dođe na sastanak u prostorije mjesne zajednice u Glogovi. Na tom sastanku mještanima Glogove je rečeno da moraju predati svoje naoružanje. Kao predsjednik bratunačkog Kriznog štaba, Miroslav DERONJIĆ je bio svjestan plana da se stanovništvo Glogove razoruža i pristao je na njega.

23. Dana 25. aprila 1992. godine, ili približno tog datuma, u Glogovu su stigli oklopni transporteri, vojni kamioni i policijski automobili. Vojnici iz tog konvoja su za sebe rekli da su pripadnici Novosadskog korpusa iz Srbije, i da su došli da pokupe oružje. Sa tom grupom bio je Najdan MLAĐENOVIĆ iz TO-a, kao i sljedeći bratunački policajci: Milutin MILOŠEVIĆ, načelnik srpskog SUP-a, Miladin JOKIĆ, Vidoje RADOVIĆ, Dragan ILIĆ, Dragan VASILJEVIĆ, Sredoje STEVIĆ, VUKŠIĆ (ime nepoznato) i TEŠIĆ (ime nepoznato). Ova grupa je tražila oružje po Glogovi i mještanima izdala ultimatum da oružje mora da se preda za dva dana.

24. Dana 27. aprila 1992. godine, ili približno tog datuma, grupa koja se sastojala od otprilike istih onih pojedinaca koji se opisuju u paragrafu 23 vratila se u Glogovu da bi pokupila oružje. Milutin MILOŠEVIĆ, načelnik srpskog SUP-a, rekao je mještanima da Glogova neće biti napadnuta jer su predali oružje. MILOŠEVIĆ je dodao da govori u ime Miroslava DERONJIĆA.

25. Uveče 8. maja 1992. godine, Miroslav DERONJIĆ, u svojstvu predsjednika Kriznog štaba opštine Bratunac, izdao je naređenje da se napadne Glogova, da se spali dio tog sela i njegovi stanovnici bosanski Muslimani prisilno rasele. Budući da je znao da su bosanski Muslimani u Glogovi bili razoružani, Miroslav DERONJIĆ je 8. maja 1992. godine bio svjestan da time naređuje da se napadne nenaoružano selo sa civilnim stanovništvom.

26. Dana 9. maja 1992. godine, pripadnici bratunačkog TO-a, bratunačke policije, JNA i paravojnih snaga napali su Glogovu. Pripadnici snaga koje su izvodile napad zapalili su džamiju, te kuće, skladišta, poslovne objekte, polja i plastove sijena bosanskih Muslimana. Tokom napada na selo 9. maja 1992. godine pogubljeno je oko 65 osoba bosanskih Muslimana iz Glogove. Nakon napada znatan dio sela Glogova ostao je sravnjen sa zemljom. Snage koje su izvodile napad istjerale su civile bosanske Muslimane iz njihovih domova i prisilno ih raselile iz sela Glogova u druge dijelove Republike Bosne i Hercegovine.

    OPTUŽBA

    PROGONI

27. Od kraja aprila do 9. maja 1992. godine, Miroslav DERONJIĆ je pojedinačno, kao predsjednik Kriznog štaba opštine Bratunac, i u dogovoru s drugim učesnicima u udruženom zločinačkom poduhvatu, naredio i počinio progone bosanskih Muslimana na političkoj, rasnoj ili vjerskoj osnovi u selu Glogova u opštini Bratunac.

28. Od kraja aprila do 9. maja 1992. godine, Miroslav DERONJIĆ je, kao predsjednik Kriznog štaba opštine Bratunac, djelujući pojedinačno i u dogovoru s drugim učesnicima u udruženom zločinačkom poduhvatu, počinio progone na sljedeći način:

    Napad na selo Glogova

29. Uveče 8. maja 1992. godine, Miroslav DERONJIĆ je, u svojstvu predsjednika Kriznog štaba opštine Bratunac, izdao naređenje bratunačkom TO-u da napadne i djelimično spali nebranjeno selo Glogova.

30. U ranim jutarnjim satima 9. maja 1992. godine, učesnici u udruženom zločinačkom poduhvatu, konkretno pripadnici bratunačkog TO-a, bratunačke policije, JNA i paravojnih snaga, djelujući u dogovoru, opkolili su selo Glogova. Nakon toga, snage koje su izvodile napad pješice su ušle u selo i preuzele kontrolu nad njim. Mještani, bosanski Muslimani, koji su prethodno bili razoružani, nisu pružili otpor. Miroslav DERONJIĆ je bio prisutan tokom napada na Glogovu i nakon napada je ušao u selo. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje i naređivanje napada na selo Glogova.

    Lišavanje života mještana Muslimana u selu Glogova

    Lišavanje života Mede Delića, Šeće Ibiševića, Zlatije Ibišević i
    Adema Junuzovića

31. Sakupljajući mještane sela Glogova, bosanske Muslimane, iz njihovih kuća, pripadnici snaga koje su izvodile napad ubili su iz vatrenog oružja ispred njihovih domova mještane bosanske Muslimane Medu DELIĆA, Šeću IBIŠEVIĆA, njegovu suprugu Zlatiju i Adema JUNUZOVIĆA. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje ubistava opisanih u ovom paragrafu.

    Prvo masovno ubistvo

32. Tokom napada, pripadnici snaga koje su izvodile napad pogubili su grupu od približno devetnaest (19) muškaraca bosanskih Muslimana na glavnoj cesti blizu centra mjesta, gdje su bili okupljeni mještani sela Glogova. U ovoj prvoj grupi pogubljenih muškaraca bili su: Đafo (Džafo) Delić, Hamed Delić, Šaban Gerović, Šerif Golić, Avdo Golić, Rifat Golić, Ismail Ibišević, Salih Junuzović, Alija Milaćević, Hajro (Hajrudin) Memišević, Samir Omerović, Fejzo Omerović, Nezir Omerović, Nevzet Omerović, Ćamil Rizanović, Jasmin Rizanović, Mensur Rizanović, Nurija Rizanović i Uzeir Talović. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje ubistava opisanih u ovom paragrafu.

    Drugo masovno ubistvo

33. Nakon pogubljenja grupe bosanskih Muslimana koje se pominje u paragrafu 31, pripadnici snaga koje su izvodile napad naredili su ostalim mještanima Muslimanima da te i druge leševe odnesu do rijeke. Kad su svi leševi bačeni u rijeku, oni mještani bosanski Muslimani kojima je bilo naređeno da nose tijela postrojeni su pored rijeke i pogubljeni. U toj grupi bili su Ramiz Ćosić, Selmo (Selman) Omerović i Mehmed Ibišević. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje ubistava opisanih u ovom paragrafu.

    Treće masovno ubistvo

34. Kasnije tokom napada na Glogovu, pripadnici snaga koje su izvodile napad okupili su grupu od oko dvadeset (20) muškaraca bosanskih Muslimana kod pijace u Glogovi. Tim muškarcima, bosanskim Muslimanima, naređeno je da otpješače do rijeke, gdje su ih pogubili pripadnici snaga koje su izvodile napad po naređenju Najdana MLAĐENOVIĆA, pripadnika bratunačkog TO-a. U ovoj grupi bili su Šećo Delić, Ređo Delić, Meho Delić, Gusiš (ime nepoznato), Hasibović (ime nepoznato), Dževad (Đevad) Ibišević, Ilijaz Ibišević, Kemal Ibišević, Muharem Ibišević, Mujo Ibišević, Mustafa Ibišević, Ramo Ibišević, Sabrija Ibišević, Abid Junuzović, Huso Junuzović, Mirzet Omerović, Selmo Omerović i Mensur Omerović. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje ubistava opisanih u ovom paragrafu.

35. Ukupno je tokom napada 9. maja 1992. godine pogubljeno 65 bosanskomuslimanskih stanovnika Glogove. Imena ubijenih osoba navedena su u Prilogu A, koji je priložen uz ovu optužnicu i uvršten u njen sadržaj.

    Uništavanje imovine u selu Glogova

36. Tokom napada na Glogovu 9. maja 1992. godine, snage koje su izvodile napad sistematski su zapalile džamiju i domove, skladišta, poslovne objekte, ličnu imovinu, polja i plastove sijena bosanskih Muslimana.

37. Miroslav DERONJIĆ je prisustvovao napadu na Glogovu dok su pripadnici snaga koje su izvodile napad bezobzirno uništavali domove, poslovne objekte i ličnu imovinu bosanskih Muslimana. Znatan dio Glogove sravnjen je sa zemljom. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje i naređivanje uništavanja imovine bosanskih Muslimana opisanog u paragrafima 36 i 37.

    Prisilno raseljavanje civila iz Glogove

38. Dana 8. i 9. maja 1992. godine, Miroslav DERONJIĆ je naredio i počinio prisilno uklanjanje i raseljavanje bosanskih Muslimana Glogove iz opštine Bratunac.

39. Dana 9. maja 1992. godine, tokom i neposredno nakon napada na Glogovu, pripadnici snaga koje su izvodile napad prisilno su raselili civile bosanske Muslimane iz sela Glogova u druge dijelove Republike Bosne i Hercegovine. Konkretno, žene i djeca koji su preživjeli napad ukrcani su u autobuse i prisilno raseljeni na teritoriju koju su držali Muslimani, a koja se nalazila izvan opštine Bratunac. Miroslav DERONJIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost iz člana 7(1) za počinjenje i naređivanje prisilnog raseljavanja civila bosanskih Muslimana opisanog u ovom paragrafu.

40. Posljedica progona civila bosanskih Muslimana navedenih u dosadašnjem tekstu bila je ubistvo oko 65 bosanskih Muslimana, prisilno raseljenje bosanskomuslimanskog stanovništva iz Glogove i razaranje sela Glogova.

    Tim radnjama i propustima, Miroslav DERONJIĆ je naredio i počinio:

    PROGON, ZLOČIN PROTIV ČOVJEČNOSTI, kažnjiv po članovima 5(h) i 7(1) Statuta Međunarodnog suda.

PRILOG A

Bosanski Muslimani ubijeni 9. maja 1992. godine
u selu Glogova