MEĐUNARODNI KRIVIČNI SUD
ZA BIVŠU JUGOSLAVIJU

PREDMET BROJ: IT-95-11

TUŽILAC MEĐUNARODNOG SUDA
PROTIV
Milana MARTIĆA

IZMENJENA OPTUŽNICA

Tužilac Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju, u skladu sa svojim ovlaštenjima iz člana 18 Statuta Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (u daljem tekstu: Statut Međunarodnog suda), optužuje:

Milana MARTIĆA

za ZLOČINE PROTIV ČOVEČNOSTI i KRŠENJA ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, kako sledi:

OPTUŽENI:

1. Milan MARTIĆ, sin Nikole, rođen je 18. novembra 1954. kod Knina u Hrvatskoj. Završio je Višu školu unutrašnjih poslova u Hrvatskoj i bio je viši inspektor u Ministarstvu unutrašnjih poslova Hrvatske do 1990. godine.

2. Od 4. januara 1991. do avgusta 1995, Milan MARTIĆ se nalazio na raznim rukovodećim položajima u takozvanoj "Srpskoj autonomnoj oblasti Krajina" (u daljem tekstu: SAO Krajina) i takozvanoj "Republici Srpskoj Krajini" (u daljem tekstu: RSK), kako je opisano u paragrafima od 10 do 16 niže.

   INDIVIDUALNA KRIVIČNA ODGOVORNOST

   Član 7(1) Statuta Međunarodnog suda

3. Milan MARTIĆ snosi individualnu krivičnu odgovornost za zločine navedene u članovima 3 i 5 Statuta Međunarodnog suda i opisane u ovoj optužnici, koje je planirao, podsticao, naredio, počinio ili čije je planiranje, pripremu ili izvršenje na drugi način pomagao i podržavao. Kad koristi u ovoj optužnici reč “počiniti”, tužilac nema nameru da sugeriše da je optuženi fizički počinio sve zločine za koje se lično tereti. Reč “počiniti” se u ovoj optužnici odnosi na učestvovanje Milana MARTIĆA u udruženom zločinačkom poduhvatu u svojstvu saizvršioca.

4. Svrha ovog udruženog zločinačkog poduhvata bila je prisilno uklanjanje većeg dijela hrvatskog, muslimanskog i drugog nesrpskog stanovništva približno s jedne trećine teritorije Republike Hrvatske (u daljem tekstu: Hrvatska), te velikih delova Republike Bosne i Hercegovine (u daljem tekstu: Bosna i Hercegovina), s ciljem da ta teritorija postane deo nove države pod srpskom dominacijom, činjenjem zločina kojima se krše odredbe članova 3 i 5 Statuta Međunarodnog suda. U Hrvatskoj su ta područja obuhvatala one oblasti koje su srpske vlasti nazivale "SAO Krajina", "SAO Zapadna Slavonija", "SAO Slavonija, Baranja i zapadni Srem" (od 19. decembra 1991. "SAO Krajina" je dobila naziv RSK; dana 26. februara 1992. "SAO Zapadna Slavonija" i "SAO Slavonija, Baranja i zapadni Srem" ušle su u RSK), kao i "Dubrovačku republiku" i grad Zagreb.

5. Zločini navedeni u ovoj optužnici bili su u okviru cilja udruženog zločinačkog poduhvata, a Milan MARTIĆ je posedovao stanje svesti koje je neophodno za izvršenje svakog od tih zločina. Alternativno, zločini navedeni u tačkama od 1 do 9 i od 12 do 19 bili su prirodne i predvidive posledice izvršenja cilja udruženog zločinačkog poduhvata, a Milan MARTIĆ je bio svestan da su takvi zločini mogući ishod izvršenja udruženog zločinačkog poduhvata.

6. Ovaj udruženi zločinački poduhvat postojao je od pre 1. avgusta 1991. i trajao najmanje do avgusta 1995. Da bi se uspešno realizovao cilj udruženog zločinačkog poduhvata, Milan MARTIĆ je radio u dogovoru sa ili posredstvom nekolicine pojedinaca koji su učestvovali u ovom udruženom zločinačkom poduhvatu. Svaki učesnik ili saizvršilac udruženog zločinačkog poduhvata odigrao je svoju ulogu ili više uloga koje su značajno doprinosile ukupnom cilju poduhvata. Među pojedincima koji su učestvovali u ovom udruženom zločinačkom poduhvatu bili su Slobodan MILOŠEVIĆ; Borisav JOVIĆ; Branko KOSTIĆ; Veljko KADIJEVIĆ; Blagoje ADŽIĆ; Milan BABIĆ; Goran HADŽIĆ; Jovica STANIŠIĆ; Franko SIMATOVIĆ zvani "Frenki"; Tomislav SIMOVIĆ; Vojislav ŠEŠELJ; Momir BULATOVIĆ; Radovan STOJIČIĆ zvani "Badža"; Željko RAŽNATOVIĆ zvani "Arkan"; Radovan KARADŽIĆ; Momčilo KRAJIŠNIK; Biljana PLAVŠIĆ; Momir TALIĆ; Ratko MLADIĆ i drugi pripadnici Jugoslovenske narodne armije (u daljem tekstu: JNA), kasnije Vojske Jugoslavije (u daljem tekstu: VJ); vojske RSK-a (u daljem tekstu: SVK); vojske Republike Srpske (u daljem tekstu: VRS); srpske Teritorijalne odbrane (u daljem tekstu: TO) iz Hrvatske, Bosne i Hercegovine, Srbije i crne Gore; lokalne policijske snage i policijske snage Srbije (u daljem tekstu: snage MUP-a), uključujući Državnu bezbednost (u daljem tekstu: DB) Republike Srbije i srpske policijske snage SAO Krajine i RSK-a koje su se nazivale "Martićeva policija", "Martićevci", "policija SAO Krajine" ili "milicija SAO Krajine" (u daljem tekstu: Martićeva policija); i pripadnici srpskih paravojnih snaga i dobrovoljačkih jedinica iz Srbije, Crne Gore i Bosne, uključujući "Vukove sa Vučjaka" koje su obučavali Milan MARTIĆ i Martićeva policija (u daljem tekstu pod zajedničkim nazivom: srpske snage), te druge političke ličnosti iz Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije i Savezne Republike Jugoslavije, Republike Srbije, Republike Crne Gore i rukovodstva bosanskih Srba.

7. Milan MARTIĆ, delujući kao pojedinac ili u dogovoru s drugim učesnicima udruženog zločinačkog poduhvata, učestvovao je u udruženom zločinačkom poduhvatu na sledeći način:

   1. Učestvovao je u formiranju, finansiranju, snabdevanju, obuci i rukovođenju Martićevom policijom. Te policijske snage su formirane i data im je podrška da bi pomogle u izvršenju udruženog zločinačkog poduhvata počinjenjem zločina koji predstavljaju povredu članova 3 i 5 Statuta Međunarodnog suda.

   2. Komandovao je, kontrolisao, rukovodio i na drugi način vršio efektivnu kontrolu nad tim specijalnim policijskim snagama koje su učestvovale u zločinima opisanim u ovoj optužnici.

   3. Učestvovao je u formiranju, finansiranju, snabdevanju, obuci i rukovođenju snagama Teritorijalne odbrane (u daljem tekstu: TO) SAO Krajine i posle toga RSK-a, koje su učestvovale u zločinima opisanim u ovoj optužnici.

   4. Učestvovao je u formiranju, obuci i rukovođenju specijalnim policijskim snagama Službe državne bezbednosti Srbije koje su učestvovale u zločinima opisanim u ovoj optužnici.

   5. Lično je učestvovao u vojnim akcijama i kasnijim zločinima tih policijskih i vojnih snaga širom teritorija zacrtanih kako je opisano u ovoj optužnici.

   6. Učestvovao je u planiranju, pripremi i izvršenju preuzimanja kontrole nad teritorijama SAO-a u Hrvatskoj i delovima Bosne i Hercegovine, kao što je podrobno navedeno u paragrafu 4 optužnice, te prisilnom uklanjanju hrvatskog, muslimanskog i drugog nesrpskog stanovništva koje je posle toga usledilo.

   7. Otvoreno je prihvatao i zagovarao stvaranje upotrebom sile homogene srpske države koja bi obuhvatila teritorije navedene u ovoj optužnici i aktivno je učestvovao sa svojim trupama u ostvarenju tog cilja.

   8. Planirao je i naredio artiljerijske napade na Zagreb u maju 1995. godine.

8. Milan MARTIĆ je svesno i hotimično učestvovao u udruženom zločinačkom poduhvatu, sa istom namerom koja je bila zajednička i drugim učesnicima udruženog zločinačkog poduhvata ili sa svešću o predvidivim posledicama njihovih radnji. Po tom osnovu snosi individualnu krivičnu odgovornost za ove zločine po članu 7 (1) Statuta Međunarodnog suda, a po istom članu snosi i odgovornost za to što je planirao, podsticao, naredio ili na neki drugi način pomagao i podržavao planiranje, pripremu i izvršenje ovih zločina.

   Član 7(3) Statuta Međunarodnog suda

9. Milan MARTIĆ, za vreme dok se nalazio na položajima s ovlašćenjima nadređenog, snosi individualnu krivičnu odgovornost i za dela i propuste svojih podređenih, u skladu sa članom 7(3) Statuta Međunarodnog suda. Nadređeni je odgovoran za krivična dela svojih podređenih ako je znao ili je bilo razloga da zna da se njegovi podređeni spremaju da počine takva dela ili da su ih već počinili, a nadređeni nije preduzeo neophodne i razumne mere da spreči takva dela ili kazni počinioce.

10. Još u avgustu 1990, Milan MARTIĆ, na položaju načelnika srpske policije u Kninu, osnovao je "Martićevu policiju", sopstvene policijske snage srpske nacionalnosti. Celo vreme njihovog postojanja Milan MARTIĆ je bio i de jure i de facto komandant tih policijskih snaga.

11. Dana 4. januara 1991, Milan BABIĆ, u svojstvu predsednika Izvršnog veća SAO Krajine, imenovao je Milana MARTIĆA za sekretara unutrašnjih poslova SAO Krajine. Na tom položaju Milan MARTIĆ je vršio de jure i de facto kontrolu nad policijskim snagama SAO Krajine, uključujući Martićevu policiju.

12. Dana 29. maja 1991, Milan MARTIĆ je imenovan za ministra odbrane SAO Krajine. Istovremeno je Martićeva policija ozvaničena kao Milicija Krajine i stavljena pod nadležnost Ministarstva odbrane.

13. Od 27. juna 1991. do januara 1994, Milan MARTIĆ je bio ministar unutrašnjih poslova SAO Krajine i kasnije RSK-a. Na tom položaju zadržao je kontrolu nad svim policijskim snagama SAO Krajine/RSK-a, uključujući Martićevu policiju.

14. Milan MARTIĆ stoga snosi individualnu krivičnu odgovornost shodno članu 7(3) Statuta Međunarodnog suda za učešće pripadnika Martićeve policije u zločinima opisanim u ovoj optužnici.

15. Dana 8. avgusta 1991. Milan MARTIĆ je imenovan za zamenika komandanta TO-a SAO Krajine. U tom svojstvu i na položaju ministra odbrane SAO Krajine, Milan MARTIĆ je vršio de jure i de facto kontrolu nad TO-om SAO Krajine/RSK-a.

16. Dana 25. januara 1994. Milan MARTIĆ je izabran za predsednika RSK-a i na tom položaju je ostao do avgusta 1995. U tom svojstvu, Milan MARTIĆ je vršio de jure i de facto kontrolu nad TO-om SAO Krajine/RSK-a i nad SVK-om.

17. Milan MARTIĆ stoga snosi individualnu krivičnu odgovornost shodno članu 7(3) Statuta Međunarodnog suda za učešće pripadnika TO-a SAO Krajine/RSK-a i SVK-a u zločinima opisanim u ovoj optužnici.

    OPŠTI NAVODI:

18. Za sve vreme na koje se odnosi ova optužnica u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini postojalo je stanje oružanog sukoba.

19. Sva dela i propusti koji se terete kao zločini protiv čovečnosti bili su deo rasprostranjenog i sistematskog napada uperenog protiv hrvatskog, muslimanskog i drugog nesrpskog civilnog stanovništva u velikim delovima Hrvatske i Bosne i Hercegovine.

20. Za sve vreme na koje se odnosi ova optužnica Milan MARTIĆ je bio dužan da se pridržava zakona i običaja koji regulišu vođenje oružanih sukoba, uključujući Ženevske konvencije iz 1949. i njihove Dopunske protokole.

    OPTUŽBE:

    TAČKA 1

    (PROGONI)

21. Od 1. avgusta 1991. godine ili približno tog datuma do 31. decembra 1995. godine, Milan MARTIĆ, delujući kao pojedinac ili u dogovoru sa drugim poznatim i nepoznatim učesnicima udruženog zločinačkog poduhvata, planirao je, podsticao, naredio, počinio ili na drugi način pomagao i podržavao planiranje, pripremu ili izvršenje progona hrvatskog, muslimanskog i drugog nesrpskog civilnog stanovništva u SAO Krajini i gradu Zagrebu u Hrvatskoj, te u Autonomnoj regiji Krajina (u daljem tekstu: ARK) u Bosni i Hercegovini, a posebno u Bosanskom Novom, Bosanskoj Gradiški, Prnjavoru i Šipovu.

22. Tokom celog tog perioda, srpske snage, koje su sačinjavale jedinice JNA, VJ-a, VRS-a, lokalnog srpskog TO-a i jedinice TO-a iz Srbije i Crne Gore, lokalne policijske jedinice i policijske jedinice MUP-a Srbije, uključujući i Martićevu policiju, te paravojne jedinice, napadale su i preuzimale vlast u gradovima, selima i naseljima na gorenavedenim područjima. Nakon preuzimanja vlasti, srpske snage, u saradnji sa lokalnim srpskim vlastima, uključujući optuženog Milana MARTIĆA, uspostavljale su režim progona smišljen da bi se hrvatsko, muslimansko i ostalo nesrpsko civilno stanovništvo isteralo sa tih područja.

23. Ovi progoni bili su zasnovani na političkim, rasnim ili verskim osnovama i obuhvatali su sledeće:

    1. Istrebljenje ili ubistvo više stotina hrvatskih, muslimanskih i drugih nesrpskih civila, uključujući žene i starije osobe, u Dubici, Cerovljanima, Baćinu, Saborskom, Poljanku, Lipovači i okolnim zaseocima, Škabrnji, Nadinu i Bruškoj u Hrvatskoj, te u Prnjavoru u Bosni i Hercegovini, kao što je detaljno opisano u paragrafima od 25 do 36.

    2. Dugotrajno i rutinsko zatvaranje i zatočenje više stotina hrvatskih, muslimanskih i drugih nesrpskih civila u zatočeničkim objektima u Hrvatskoj i izvan nje, uključujući zatvoreničke logore koji su se nalazili u Kninu i Titovoj Korenici u Hrvatskoj te u Bosanskom Novom i Prnjavoru u Bosni i Hercegovini, kao što je detaljno opisano u paragrafu 39.

    3. Uspostavljanje i održavanje nehumanih životnih uslova za hrvatske, muslimanske i druge nesrpske civile zatočene u pomenutim zatočeničkim objektima.

    4. Višekratno mučenje, batinanje, seksualne delikte i ubijanje hrvatskih, muslimanskih i drugih nesrpskih civila zatočenih u pomenutim zatočeničkim objektima.

    5. Protivpravne napade na Zagreb i nebranjena hrvatska i muslimanska sela širom gorenavedenih područja.

    6. Uvođenje restriktivnih i diskriminacionih mera protiv hrvatskog, muslimanskog i drugog nesrpskog civilnog stanovništva, kao što je ograničavanje slobode kretanja; smenjivanje sa položaja vlasti u lokalnim državnim ustanovama i u policiji; otpuštanje sa posla; samovoljni pretresi njihovih kuća.

    7. Premlaćivanje i pljačkanje hrvatskih, muslimanskih i drugih nesrpskih civila.

    8. Mučenje i premlaćivanje hrvatskih, muslimanskih i drugih nesrpskih civila za vreme i nakon hapšenja.

    9. Deportaciju ili prisilno premeštanje desetina hiljada hrvatskih i drugih nesrpskih civila sa gorenavedenih područja, kao što je detaljno opisano u paragrafima od 42 do 45.

    10. Hotimično uništavanje stambenih objekata i druge javne i privatne imovine, kulturnih ustanova, istorijskih spomenika i verskih objekata hrvatskog, muslimanskog i drugog nesrpskog stanovništva, posebno u Dubici, Cerovljanima, Baćinu, Saborskom, Poljanku, Lipovači i susednim zaseocima Vagancu, Škabrnji, Nadinu i Bruškoj u SAO Krajini, te u Prnjavoru i Šipovu u Bosni i Hercegovini, kao što je opisano u paragrafu 47.

24. Ovim delima i propustima, Milan MARTIĆ počinio je:

Tačka 1: Progone na političkoj, rasnoj i verskoj osnovi, ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI, kažnjiv prema članovima 5(h), te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

TAČKE 2 DO 4

(ISTREBLJIVANJE i UBISTVO)

25. Od 1. avgusta 1991. do avgusta 1995. godine, Milan MARTIĆ, delujući kao pojedinac ili u dogovoru sa drugim poznatim i nepoznatim učesnicima udruženog zločinačkog poduhvata, planirao je, podsticao, naredio, počinio ili na drugi način pomagao i podržavao planiranje, pripremu ili izvršenje istrebljivanja, ubistva i hotimičnog lišavanja života hrvatskih i drugih nesrpskih civila u SAO Krajini u Hrvatskoj i u Prnjavoru u ARK-u u Bosni i Hercegovini, kako je navedeno u paragrafima od 26 do 36 ove optužnice.

26. Otprilike od 7. oktobra 1991. godine, pripadnici Martićeve policije i drugih srpskih snaga, posebno JNA i lokalnog srpskog TO-a, kontrolisali su područje Hrvatske Kostajnice. Većina hrvatskih civila pobegla je iz svojih kuća za vreme napada u septembru 1991. Oko 120 hrvatskih civila, uglavnom žena, starih i nemoćnih osoba, ostalo je u selima Dubica, Cerovljani i Baćin. Ujutro 20. oktobra 1991. godine, pripadnici Martićeve policije i drugih srpskih snaga uhvatili su pedeset tri civila u Dubici i zatočili ih u seoskom vatrogasnom domu. U toku tog dana i noći, desetoro je pušteno na slobodu zato što su bili Srbi ili su imali veze sa Srbima. Dana 21. oktobra 1991. godine, pripadnici Martićeve policije i drugih srpskih snaga odveli su preostala zatočena četrdeset tri Hrvata na jedno mesto u blizini sela Baćin. Pored njih, pripadnici Martićeve policije i drugih srpskih snaga su iz Baćina i Cerovljana na to isto mesto doveli najmanje trinaest nesrpskih civila. Tu su ubili svih pedeset šest žrtava. Otprilike u isto vreme, pripadnici Martićeve policije i drugih srpskih snaga su na jedno nepoznato mesto odveli još trideset civila iz sela Baćin i još dvadeset četiri civila iz sela Dubica i Cerovljani, i tamo ih ubili. Imena žrtava navode se u Dodatku I koji se daje u prilogu ove optužnice.

27. Od početka avgusta 1991. do 12. novembra 1991. godine, pripadnici Martićeve policije i drugih srpskih snaga, posebno JNA i TO-a, napali su hrvatska sela Saborsko, Poljanak i Lipovača. Čim su pripadnici Martićeve policije i drugih srpskih snaga ušli u ova sela, ubili su sve preostale nesrpske stanovnike koje su tamo zatekli.

28. Dana 28. oktobra 1991. godine, jedinice TO-a ušle su u Lipovaču i ubile osam civila. Imena žrtava navode se u Dodatku I koji se daje u prilogu ove optužnice.

29. Dana 7. novembra 1991. godine, jedinice JNA i TO-a, a posebno specijalna jedinica JNA iz Niša, ušle su u zaselak Vukovići u blizini Poljanka i pogubile devet civila. Imena žrtava navode se u Dodatku I koji se daje u prilogu ove optužnice.

30. Dana 12. novembra 1991. godine, pripadnici Martićeve policije, JNA i TO-a ušli su u selo Saborsko, gde su ubili najmanje dvadeset hrvatskih civila. Posle toga, selo je sravnjeno sa zemljom. Imena žrtava navode se u Dodatku I koji se daje u prilogu ove optužnice.

31. U novembru 1991. godine, pripadnici Martićeve policije i drugih srpskih snaga, posebno jedinica JNA i TO-a, napali su selo Škabrnja u blizini Zadra. Dana 18. novembra 1991. godine, pripadnici Martićeve policije i drugih srpskih snaga ušli su u Škabrnju. Idući od kuće do kuće, ubili su najmanje trideset osam nesrpskih civila u njihovim domovima i na ulicama. Imena žrtava navode se u Dodatku I koji se daje u prilogu ove optužnice.

32. Pored toga, kada su srpske snage sledećeg dana napale susedno selo Nadin, ubile su sedam nesrpskih civila. Imena žrtava navode se u Dodatku I koji se daje u prilogu ove optužnice.

33. Između 18. novembra i februara 1992. godine, živote su izgubili svi preostali hrvatski civili u Škabrnji. Srpske snage ubile su dvadeset šest preostalih starih i nemoćnih hrvatskih civila. Imena žrtava navode se u Dodatku I koji se daje u prilogu ove optužnice.

34. Dana 21. decembra 1991. godine, pripadnici Martićeve policije i druge srpske snage, ušli su u selo Bruška i zaselak Marinović i ubili deset civila, među kojima devet Hrvata. Imena žrtava navode se u Dodatku I koji se daje u prilogu ove optužnice.

35. U aprilu 1992. godine, u Kremni u Prnjavoru, pripadnici "Vukova s Vučjaka" i drugih srpskih snaga ubili su osam civila bosanskih Muslimana iz Dervente. Imena žrtava navode se u Dodatku I koji se daje u prilogu ove optužnice.

36. U maju 1992. godine u Lišnji, pripadnici "Vukova s Vučjaka" i drugih srpskih snaga ubili su četiri civila bosanska Muslimana. Imena žrtava navode se u Dodatku I koji se daje u prilogu ove optužnice.

37. Ovim delima i propustima Milan MARTIĆ počinio je:

    Tačka 2: Istrebljivanje, ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI, kažnjiv prema članovima 5(b), te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

    Tačka 3: Ubistvo, ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI, kažnjiv prema članovima 5(a), te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 4: Ubistvo, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisano zajedničkim članom 3(1)(a) Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivo prema članovima 3, te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

TAČKE 5 do 9

(ZATVARANJE, MUČENJE,
NEHUMANA DELA i OKRUTNO POSTUPANJE)

38. Od avgusta 1991. do decembra 1992. godine, Milan MARTIĆ, delujući kao pojedinac ili u dogovoru sa drugim poznatim i nepoznatim učesnicima udruženog zločinačkog poduhvata, planirao je, podsticao, naredio, počinio ili na drugi način pomagao i podržavao planiranje, pripremu ili izvršenje protivpravnog zatočenja ili zatvaranja u nehumanim uslovima hrvatskog, muslimanskog i drugog nesrpskog stanovništva sa gorenavedenih područja.

39. Pripadnici Martićeve policije, delujući u saradnji sa lokalnim srpskim vlastima i drugim srpskim snagama, uključujući službenike Državne bezbednosti Srbije i pripadnike JNA, uhapsile su i zatočile više stotina hrvatskih, muslimanskih i drugih nesrpskih civila sa navedenih područja u sledećim objektima kratkoročnog i dugoročnog zatočenja:

    1. Zatvor u Kninu, SAO Krajina, kojim je upravljala JNA, oko sto pedeset zatočenika.

    2. Stara bolnica u Kninu, SAO Krajina, kojom je upravljala Martićeva policija, oko sto dvadeset zatočenika.

    3. Policijska stanica u Titovoj Korenici kojom je upravljala Martićeva policija, deset zatočenika.

    4. Policijska stanica u Bosanskoj Kostajnici kojom su upravljale srpske snage, uključujući Martićevu policiju, osam do deset zatočenika.

    5. Policijska stanica u Bosanskom Novom kojom su upravljale srpske snage, uključujući Martićevu policiju, najmanje pedeset zatočenika.

    6. Fabrika cipela "Sloga" u Prnjavoru kojom su upravljale srpske snage, uključujući "Vukove s Vučjaka", otprilike sto osamdeset zatočenika.

40. Životni uslovi u ovim zatočeničkim objektima bili su brutalni i karakterisalo ih je nehumano postupanje, pretrpanost, gladovanje, neadekvatna zdravstvena zaštita i stalno fizičko i psihičko zlostavljanje, uključujući mučenje, premlaćivanje i seksualne delikte.

41. Ovim delima i propustima, Milan MARTIĆ počinio je:

    Tačka 5: Zatvaranje, ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI, kažnjiv prema članovima 5(e), te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

    Tačka 6: Mučenje, ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI, kažnjiv prema članovima 5(f), te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

    Tačka 7: Nehumana dela, ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI, kažnjiv prema članovima 5(i), te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

    Tačka 8: Mučenje, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisano zajedničkim članom 3(1)(a) Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivo prema članovima 3, te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 9: Okrutno postupanje, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisano zajedničkim članom 3(1)(a) Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivo prema članovima 3, te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

TAČKE 10 do 11

(DEPORTACIJA, PRISILNO PREMEŠTANJE)

42. Od 1. avgusta 1991. do 31. decembra 1992. godine, Milan MARTIĆ, delujući kao pojedinac ili u dogovoru sa drugim poznatim i nepoznatim učesnicima udruženog zločinačkog poduhvata, planirao je, podsticao, naredio, počinio ili na drugi način pomagao i podržavao planiranje, pripremu ili izvršenje deportacija ili prisilnog premeštanja hrvatskog, muslimanskog i drugog nesrpskog civilnog stanovništva iz SAO Krajine u Hrvatskoj i iz Bosanskog Novog, Bosanske Gradiške, Prnjavora i Šipova u ARK-u u Bosni i Hercegovini.

43. Da bi ostvarili ovaj cilj, pripadnici Martićeve policije i snage TO-a pod kontrolom Milana MARTIĆA, u saradnji sa drugim srpskim snagama koje su se sastojale od JNA, VJ-a, VRS-a, snaga TO-a i dobrovoljačkih jedinica iz Srbije i Crne Gore, opkolili su pretežno nesrpske gradove i sela i zahtevali od njihovih nesrpskih stanovnika da predaju svoje oružje, uključujući i lovačke puške koje su zakonito posedovali. Nakon toga su napali te gradove i sela, čak i onda kada su se stanovnici povinovali zahtevima. Namera ovih napada bila je da se stanovništvo natera u beg. Preuzevši kontrolu nad gradovima i selima, srpske snage su ponekad sakupljale preostale hrvatske, muslimanske i druge nesrpske civile i prisilno ih premeštale na lokacije u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini koje nisu bile pod kontrolom srpskih vlasti ili ih deportovale na lokacije van Hrvatske i Bosne i Hercegovine, naročito u Srbiju i Crnu Goru. U drugim prilikama, srpske snage u saradnji s lokalnim srpskim vlastima, nametale su nesrpskom stanovništvu restriktivne i diskriminacione mere i vodile kampanju terora smišljenu da ih istera sa tog područja. Većinu preostalog nesrpskog stanovništva su kasnije deportovali ili prisilno premestili.

44. Prema popisu stanovništva iz 1991. godine, hrvatsko, muslimansko i drugo nesrpsko stanovništvo bilo je u tim područjima zastupljeno približno kako sledi:

• SAO Krajina: 28% Hrvata (70.708), 5 % ostalih (13.101).
• Bosanski Novi: 34% Muslimana (14.163), 6% ostalih (3.000).
• Bosanska Gradiška: 26% Muslimana (15.851), 6% Hrvata (3.419), 8% ostalih (4.954).
• Prnjavor: 15% Muslimana (7.152), 4% Hrvata (1.741), 10% ostalih (4.658).

• Šipovo: 19% Muslimana (3.002), 2% ostalih (233).

45. Praktično celokupno hrvatsko, muslimansko i nesrpsko stanovništvo sa tih područja prisilno je uklonjeno, deportovano ili ubijeno.

46. Ovim delima i propustima, Milan MARTIĆ počinio je:

Tačka 10: Deportaciju, ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI, kažnjiv prema članovima 5(d), te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 11: Nehumana dela (prisilno premeštanje), ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI, kažnjiv prema članovima 5(i), te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

TAČKE 12 do 14

(BEZOBZIRNO RAZARANJE, PLJAČKA JAVNE ILI PRIVATNE IMOVINE)

47. Od 1. avgusta 1991. do 31. decembra 1992. godine, Milan MARTIĆ je, delujući sam ili zajedno sa drugim poznatim i nepoznatim učesnicima u udruženom zločinačkom poduhvatu, planirao, podsticao, naredio, počinio ili na drugi način pomagao i podržavao planiranje, pripremu ili izvršenje bezobzirnog razaranja i pljačke javne i privatne imovine hrvatskog, muslimanskog i drugog nesrpskog stanovništva na teritoriji SAO Krajine u Hrvatskoj i Prnjavora i Šipova u ARK-u u Bosni i Hercegovini. Te akcije nisu bile opravdane vojnom nuždom. To namerno i bezobzirno razaranje i pljačka uključivali su pljačku i razaranje kuća za stanovanje i verskih i kulturnih objekata, a odigrali su se u sledećim gradovima i selima:

• SAO Krajina, od avgusta do decembra 1991. godine: gradovi i sela Dubica, Cerovljani, Baćin, Saborsko, Poljanak, Lipovača i okolni zaseoci, Vaganac, Škabrnja, Nadin i Bruška.
• Prnjavor, od kraja 1991. do decembra 1992. godine: gradovi i sela Prnjavor, Lišnja, Puraći, Galjipovci, Konduhovci, Doline, Kulaši i Štivor.

• Šipovo, od maja do avgusta 1992. godine: selo Pljeva.

48. Ovim delima i propustima, Milan MARTIĆ počinio je:

Tačka 12: Bezobzirno razaranje sela ili pustošenje koje nije opravdano vojnom nuždom, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, kažnjivo po članovima 3(b) te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 13: Uništavanje ili hotimično nanošenje štete ustanovama namenjenim obrazovanju ili religiji, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, kažnjivo po članovima 3(d) te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 14: Pljačku javne ili privatne imovine, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, kažnjivo po članovima 3(e) te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

ZAGREB

TAČKE 15 do 19

(PROTIVPRAVNI NAPADI NA CIVILE, UBISTVO,
NEHUMANA DELA i OKRUTNO POSTUPANJE)

49. Dana 2. maja 1995. i 3. maja 1995. godine, Milan MARTIĆ je planirao, podsticao, naredio, počinio ili na drugi način pomagao i podržavao planiranje, pripremu ili izvršenje granatiranja civilnih delova grada Zagreba i civilnog stanovništva tog grada, pri čemu su mnogi civili ubijeni i ranjeni.

50. Dana 1. maja 1995. godine, Hrvatska vojska (u daljem tekstu: HV) je započela napad na SVK u zapadnoj Slavoniji, koji se obično naziva "Operacija Bljesak". Usled tog napada SVK je morala da se povuče sa područja zapadne Slavonije preko reke Save u deo Bosne i Hercegovine koji su držali Srbi. Do tog dana je ovo područje SVK držala pod čvrstom kontrolom već duže od 3 godine. U znak odmazde Milan MARTIĆ je naredio granatiranje tri grada u Hrvatskoj: Zagreba, Siska i Karlovca.

51. Dana 2. maja 1995. godine, otprilike u 10:25 časova, po naređenju Milana MARTIĆA SVK je sa područja Petrove Gore otvorila vatru na centralni deo Zagreba i aerodrom (Pleso) iz višecevnog bacača raketa tipa "Orkan" (u daljem tekstu: VBR "Orkan"), koristeći bojeve glave sa kasetnim bombama. Te rakete su pale na nekoliko lokacija u centralnom, poslovnom delu Zagreba, prevashodno na delove Stare Vlaške ulice, Trga Josipa Juraja Strossmayera i Križanićeve ulice. U ovom protivpravnom napadu poginulo je najmanje pet civila, a ranjeno sto četrdeset šest civila.

52. Dana 3. maja 1995. godine, otprilike u 12:10 časova, po naređenju Milana MARTIĆA, sa područja Petrove Gore ponovo je otvorena vatra na centralni deo Zagreba iz VBR-a "Orkan", pri čemu su korištene bojeve glave sa kasetnim bombama. Te rakete su pale prevashodno na delove Klaićeve ulice, Medulićeve ulice, Ilice i u blizini Hrvatskog narodnog kazališta. U ovom protivpravnom napadu poginula su dva civila, a ranjeno je pedeset civila.

53. Imena poginulih i ranjenih civila navode se u Dodatku II koji se daje u prilogu ove optužnice.

54. Ovo granatiranje nije bilo opravdano vojnom nuždom. Gađane su konkretno navedene lokacije ili su pogoci bili rezultat bezobzirne vatre po područjima gde se znalo da ima civila.

55. Ovim delima i propustima, Milan MARTIĆ počinio je:

Tačka 15: Ubistvo, ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI, kažnjiv po članovima 5(a) te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 16: Ubistvo, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisano zajedničkim članom 3(1)(a) Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivo po članovima 3 te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 17: Nehumana dela, ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI, kažnjiv po članovima 5(i) te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 18: Okrutno postupanje, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisano zajedničkim članom 3(1)(a) Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivo po članovima 3 te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 19: Napade na civile, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisano članom 51(2) Dopunskog protokola I i članom 13(2) Dopunskog protokola II Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivo po članovima 3 te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

DODATNE ČINJENICE:

56. Prije izbora održanih 1990. godine u Kninu je osnovana nacionalistička Srpska demokratska stranka (u daljem tekstu: SDS) koja je zagovarala autonomiju, a kasnije i otcepljenje većinski srpskih područja od Hrvatske.

57. Dana 25. jula 1990. godine, grupa rukovodilaca SDS-a osnovala je Srpsko nacionalno veće (u daljem tekstu: SNV) te usvojila Deklaraciju o autonomiji i položaju Srba u Hrvatskoj, i o suverenitetu i autonomiji srpskog naroda.

58. Dana 30. jula 1990. godine, na prvoj konstitutivnoj sednici SNV-a, zakazan je plebiscit kojim bi se potvrdila autonomija i suverenitet srpskog naroda u Hrvatskoj.

59. Dana 17. avgusta 1990. godine, hrvatska vlada je proglasila referendum protivzakonitim. Hrvatska policija se uputila prema nekoliko srpskih gradova na području Krajine. Srbi, koje je organizovao Milan MARTIĆ, podigli su barikade.

60. Između 19. avgusta i 2. septembra 1990. hrvatski Srbi održali su referendum o pitanju srpske "suverenosti i autonomije" u Hrvatskoj. Glasanje je održano u većinski srpskim područjima Hrvatske i bilo je ograničeno samo na srpske glasače. Hrvatima koji su živeli u tim područjima bilo je onemogućeno da učestvuju na referendumu. Rezultat glasanja bio je velikom većinom u prilog srpskoj autonomiji. Dana 30. septembra 1990. SNV je proglasio "autonomiju srpskog naroda na etničkim i istorijskim teritorijama na kojima on živi a koje su unutar sadašnjih granica Republike Hrvatske kao federalne jedinice Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije".

61. Dana 21. decembra 1990. hrvatski Srbi u Kninu objavili su stvaranje "Srpske autonomne oblasti" (u daljem tekstu: SAO) Krajine i proglasili svoju nezavisnost od Hrvatske.

62. Sukobi između naoružanih Srba koje je organizovao ili pomagao Milan MARTIĆ i hrvatskih policijskih snaga izbijali su tokom celog proleća 1991.

63. U martu 1991. sukob se pojačao kad su lokalne srpske policijske snage pokušale da konsoliduju vlast nad područjima sa značajnim udelom srpskog stanovništva. Lokalna srpska policija kojoj je na čelu bio Milan MARTIĆ preuzela je kontrolu nad policijskom stanicom u Pakracu i došlo je do borbi kad je hrvatska vlada pokušala da ponovo uspostavi svoju vlast na tom području. Na Plitvicama su Srbi napali autobus koji je prevozio hrvatske policajce pa je i tamo došlo do borbe. JNA je razmestila svoje trupe u tom području i izdala ultimatum hrvatskoj policiji da se povuče sa Plitvica.

64. Dana 1. aprila 1991. Izvršno veće SAO Krajine donelo je odluku o pripajanju SAO Krajine Republici Srbiji. SAO Krajina je istovremeno priznala Ustav i zakone Republike Srbije, kao i ustavno-pravni sistem SFRJ, te donela odluku da se na celoj njenoj teritoriji primenjuju zakoni i propisi Republike Srbije.

65. Dana 30. aprila 1991. održana je prva sednica Skupštine SAO Krajine i Milan BABIĆ je izabran za predsednika Izvršnog veća SAO Krajine.

66. Dana 12. maja 1991. održan je referendum u SAO Krajini o pitanju pripajanja SAO Krajine Republici Srbiji i ostanku u sastavu Jugoslavije zajedno sa Srbijom, Crnom Gorom i drugima koji su hteli da očuvaju Jugoslaviju. Pripajanje je podržalo 99,8% glasača.

67. Dana 19. maja 1991. Hrvatska je održala referendum na kojem su glasači velikom većinom glasali za nezavisnost od SFRJ. Dana 25. juna 1991. Hrvatska i Republika Slovenija proglasile su nezavisnost od Jugoslavije. Dana 25. juna 1991. JNA je preduzela akciju da spreči otcepljenje Slovenije.

68. Evropska zajednica nastojala je posredovati u sukobu. Dana 8. jula 1991. postignut je sporazum da Hrvatska i Slovenija suspenduju stupanje na snagu svoje nezavisnosti do 8. oktobra 1991. Evropska zajednica na kraju je priznala Hrvatsku kao nezavisnu državu 15. januara 1992.

69. Dana 18. jula 1991. savezno Predsedništvo je, uz podršku srpske i crnogorske vlade i generala Veljka KADIJEVIĆA, izglasalo povlačenje JNA iz Slovenije, čime je pristalo na njeno otcepljenje i raspad SFRJ.

70. Srbi u području Krajine, u istočnoj Slavoniji i u zapadnoj Slavoniji počeli su primati sve veću pomoć od vlade Republike Srbije. U avgustu 1991. srpske dobrovoljačke i policijske snage u tim područjima snabdevali su, obučavali i delom vodili funkcioneri Ministarstva unutrašnjih poslova Republike Srbije u bliskoj saradnji i koordinaciji sa Milanom MARTIĆEM.

71. U području Knina snage JNA počele su otvoreno pomagati srpskim policijskim snagama kojima je na čelu bio Milan MARTIĆ. Oni su zajedno učestvovali u napadu na hrvatsko selo Kijevo u avgustu 1991. Tokom avgusta i septembra 1991. velika područja Hrvatske dospela su pod srpsku kontrolu kao rezultat akcija srpskih vojnih, dobrovoljačkih i policijskih snaga, uključujući Martićevu policiju.

72. Dana 8. septembra 1991. Milan MARTIĆ i jedan oficir za bezbednosne poslove JNA zaustavljeni su na barikadi u Otoci, u opštini Bosanska Krupa, nakon čega su pritvoreni. Razni visoki oficiri JNA i učesnici udruženog zločinačkog poduhvata navedeni u paragrafu 6 optužnice angažovali su se da bi obezbedili njihovo puštanje.

73. U Ženevi su 23. novembra 1991. Slobodan MILOŠEVIĆ, savezni sekretar za narodnu odbranu Veljko KADIJEVIĆ i Franjo TUĐMAN sklopili sporazum, koji su potpisali pod pokroviteljstvom specijalnog izaslanika Ujedinjenih nacija Cyrusa VANCEA. Sporazumom se tražilo da hrvatske snage deblokiraju kasarne JNA, a da se snage JNA povuku iz Hrvatske. Obe strane obavezale su se da će jedinice "pod njihovom komandom, kontrolom ili političkim uticajem" odmah sprovesti prekid vatre u celoj Hrvatskoj, a obavezale su se i da će obezbediti da sve paravojne ili neregularne jedinice povezane sa njihovim snagama takođe poštuju prekid vatre.

74. Dana 19. decembra 1991. SAO Krajina se proglasila Republikom Srpskom Krajinom (u daljem tekstu: RSK) sa Milanom BABIĆEM kao predsednikom. Dana 26. februara 1992. pridružile su joj se SAO Zapadna Slavonija i SAO Slavonija, Baranja i zapadni Srem unilateralnim deklaracijama.

75. Dana 3. januara 1992. Franjo TUĐMAN i Slobodan MILOŠEVIĆ potpisali su još jedan sporazum o prekidu vatre kojim su stvoreni uslovi za sprovođenje mirovnog plana Ujedinjenih nacija koji je predložio Cyrus VANCE. Prema Vanceovom planu u područjima koja su okupirale srpske snage stvorene su četiri zone pod zaštitom Ujedinjenih nacija (u daljem tekstu: UNPA). Vanceovim planom tražilo se povlačenje JNA iz Hrvatske i povratak raseljenih lica u njihove domove u UNPA. Iako se JNA službeno povukla iz Hrvatske u maju 1992, veliki delovi njenog naoružanja i ljudstva ostali su u područjima pod srpskom kontrolom i predani su "policiji" RSK-a. Raseljenim licima nije bilo dozvoljeno da se vrate u svoje domove, a ono malo Hrvata i drugih ne-Srba koji su ostali u područjima pod srpskom okupacijom proterano je u mesecima koji su usledili.

76. Početkom 1991, u Knin su počeli da dolaze bosanski Srbi da bi ih obučavali JNA, Milan MARTIĆ, Martićeva policija i druge srpske snage. Posle su se vratili u Bosnu i Hercegovinu, gde su formirali razne paravojne organizacije koje su se borile u saradnji sa JNA, VRS-om i lokalnim srpskim policijskim snagama.

77. U julu 1992. Milan MARTIĆ se sastao sa funkcionerima VRS-a i rukovodstvom bosanskih Srba u vezi sa operacijama u Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj. U ljeto 1992. SVK i VRS su započele združene vojne operacije u Bosni i Hercegovini s ciljem stvaranja i obezbeđenja veze pod srpskom kontrolom između teritorija koje su držali u zapadnoj Slavoniji i Krajini (Hrvatska) i SRJ.

78. Područja u RSK koja su držali Srbi ostala su pod kontrolom SVK-a do početka avgusta 1995. Otprilike u to vreme Milan MARTIĆ, zajedno sa političkim i vojnim rukovodstvom RSK-a, pobegao je sa hrvatske teritorije tokom masovne hrvatske ofanzive. Tom operacijom, poznatom pod nazivom "Operacija Oluja", uspešno je ponovo uspostavljena hrvatska kontrola nad RSK-om. Preostalo područje pod srpskom kontrolom u istočnoj Slavoniji mirnim putem je reintegrisano u Hrvatsku 1998. godine.

    Dana 18. decembra 2002.
    U Hagu,
    Holandija

    /potpis na originalu/
    Carla Del Ponte
    tužilac

DODATAK I.

ŽRTVE U BAĆINU -

PARAGRAF 26

DATUM	MESTO	ŽRTVE	GODINA ROĐENJA / POL
21. oktobar 1991.	BAĆIN	ALAVANČIĆ, Katarina ALAVANČIĆ, Terezija ANTOLOVIĆ, Josip ANTOLOVIĆ Marija BATINOVIĆ, Marija BLINJA, Josip ČORIĆ, Mara ČOVIĆ, Mijo DIKULIĆ, Ana ĐUKIĆ, Antun ĐUKIĆ, Marija FERIĆ, Ana FERIĆ, Juraj FERIĆ, Kata JUKIĆ, Filip JUKIĆ, Marija JUKIĆ, Veronika KRAMARIĆ, Terezija KRIVAJIĆ, Antun KRNIĆ, Mijo KROPF, Barbara KROPF, Pavao LIKIĆ, Andrija LONČAR, Ana LONČAR, Kata LONCARIĆ, Nikola MILAŠINOVIĆ, Marija MUCAVAC, Antun PEZO, Sofija PIKTAJA, Anka STANKOVIĆ, Veronika SABLJAR, Stjepan ŠVRAČIĆ, Antun ŠVRAČIĆ, Marija TEPIĆ, Ana VLADIĆ, Katarina VOLAREVIĆ, Soka	1910./ ŽENSKI 1922./ ŽENSKI 1910./ MUŠKI 1917./ ŽENSKI 1901./ ŽENSKI 1926./ MUŠKI 1939./ ŽENSKI 1915./ MUŠKI 1942./ ŽENSKI 1933./ MUŠKI 1923./ ŽENSKI 1926./ ŽENSKI 1923./ MUŠKI 1925./ ŽENSKI 1949./ MUŠKI 1924./ ŽENSKI 1919./ ŽENSKI 1922./ ŽENSKI Nepoznata/ MUŠKI 1929./ MUŠKI 1928./ ŽENSKI 1931./ MUŠKI 1908./ MUŠKI 1923./ ŽENSKI 1906./ ŽENSKI 1910./ MUŠKI Nepoznata/ ŽENSKI 1946./MUŠKI 1922./ ŽENSKI 1920./ ŽENSKI 1915./ ŽENSKI 1912./ MUŠKI 1920./ MUŠKI 1924./ ŽENSKI 1925./ ŽENSKI 1931./ ŽENSKI 1905./ ŽENSKI

DODATAK I.

ŽRTVE U BAĆINU (nastavak) -

PARAGRAFI 26

DATUM	MESTO	ŽRTVE	GODINA ROĐENJA / POL
Oktobar 1991.	Nepoznato	LONČAR, Antun BLINJA, Katarina BLINJA, Nikola BLINJA, Ana KULIŠIČ, Ivica ŠESTIĆ, Marija DIKULIĆ, Ruža DIKULIĆ, Sofija DIKULIĆ, Maca ĐUKIĆ, Danica ĐUKIĆ, Kata ĐUKIĆ, Liza JUKIĆ, Iva JURIĆ, Janja KRNIĆ, Marija KULIŠIĆ, Ivan LAZIĆ, Mijo LONČAREVIĆ, Antun LUJIĆ, Janja MATIJEVIĆ, Dragica DIKOLIĆ, Stjepan ĐURINOVIĆ, Antun TEPIĆ, Dušan PEZO, Ivo MUCAVAC, Mara DELIĆ, Marija ŠESTIĆ, Jula JURATOVIĆ, Marija MIŠIĆ, Mijo TRNINIĆ, Ivan TRNINIĆ, Terezija TRNINIĆ, Ivo TRNINIĆ, Kata VUKOVIĆ, Pero	1908./ MUŠKI 1933./ ŽENSKI 1922./ MUŠKI 1929./ ŽENSKI 1972./ MUŠKI 1922./ ŽENSKI 1913./ ŽENSKI 1946./ ŽENSKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ ŽENSKI 1926./ MUŠKI Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/ MUŠKI 1954./ ŽENSKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ MUŠKI Nepoznata/ MUŠKI Nepoznata/ MUŠKI Nepoznata/ MUŠKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ MUŠKI 1913./ MUŠKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ MUŠKI 1925./ ŽENSKI Nepoznata/ MUŠKI

DODATAK I.

ŽRTVE U BAĆINU (nastavak) -

PARAGRAFI 26

DATUM	MESTO	ŽRTVE	GODINA ROĐENJA / POL
Oktobar 1991.	Nepoznato	ŠESTIĆ, Milan KRNIĆ, Štefo BATINOVIĆ, Anka KRIVAJIĆ, Reza BARIĆ, Sofija KARANOVIĆ, Jozo LIKIĆ, Antun LIKIĆ, Jelka LIKIĆ, Anka PAVIĆ, Antun BUNJEVAC, Antun BUNJEVAĆ,Toma ORDANIĆ, Luka PAVIĆ, Matija FELBABIĆ, Nikola VRPOLJAC, Nikola JOSIPOVIĆ, Anka JOSIPOVIĆ, Ivo JOSIPOVIĆ, Ankica KARAGIĆ, Josip ČORIĆ, Antun CORIĆ, Josip ČORIĆ, Vera GLAVINIĆ, Grga ORDANIĆ, Antun BARUNOVIĆ, Mato LONČAR, Stefan LONČAR, Kata ČORIĆ, Barica ČORIĆ, Josip BARUNOVIĆ, Ivo BUNJEVAC, Kata BARUNOVIĆ, Nikola PERKOVIĆ, Nevenka PERKOVIĆ, Zoran PERKOVIĆ, Vlado BARUNOVIĆ, Marija	1941./ MUŠKI Nepoznata/ MUŠKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ MUŠKI Nepoznata/ MUŠKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/ ŽENSKI 1936./ MUŠKI 40 godina/MUŠKI 60 godina/MUŠKI 60 godina/MUŠKI 60 godina/MUŠKI 50 godina/MUŠKI 55 godina/MUŠKI 60 godina/ ŽENSKI 50 godina/MUŠKI 50 godina/ ŽENSKI 50 godina/MUŠKI 50 godina/MUŠKI 60 godina/MUŠKI 60 godina/ŽENSKI 60 godina/MUŠKI 60 godina/MUŠKI 60 godina/MUŠKI 60 godina/MUŠKI 60 godina/ ŽENSKI 60 godina/ ŽENSKI 30 godina/MUŠKI Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/ ŽENSKI Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/ ŽENSKI

****I još 2 neidentifikovana lica

DODATAK I.

ŽRTVE U LIPOVAČI -

PARAGRAF 28

DODATAK I.

ŽRTVE - VUKOVIĆI

PARAGRAF 29

DODATAK I.

ŽRTVE U SABORSKOM -

PARAGRAF 30

**** I još 2 neidentifikovana umrla lica

DODATAK I.

ŽRTVE U ŠKABRNJI, PRVI NAVOD -

PARAGRAF 31

DODATAK I.

ŽRTVE U NADINU -

PARAGRAF 32

DODATAK I.

ŽRTVE U ŠKABRNJI, DRUGI NAVOD -

PARAGRAF 33

DODATAK I.

ŽRTVE U BRUŠKOJ -

PARAGRAF 34

DODATAK I.

ŽRTVE u Kremni, Prnjavor

PARAGRAF 35

DATUM	MESTO	ŽRTVE	GODINA ROĐENJA / POL
April 1992.	KREMNA	KVAKIĆ, Asim SLIJEPČEVIĆ, ime nepoznato SLIJEPČEVIĆ, ime nepoznato (brat gorenavedenog) HALILOVIĆ, ime nepoznato HALILOVIĆ, ime nepoznato (brat gorenavedenog) Prezime nepoznato, Rešid Prezime nepoznato, Nezir (automehaničar) Čovek zvani FAMBALO (rukometaš)	Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/MUŠKI

DODATAK I.

ŽRTVE U LIŠNJI, Prnjavor

PARAGRAF 36

DATUM	MESTO	ŽRTVE	GODINA ROĐENJA / POL
Maj 1992.	LIŠNJA	HALILIĆ, Bais HALILIĆ, Mirsad HALILIĆ, Nedžad HALILIĆ, Advija	Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/MUŠKI Nepoznata/MUŠKI

DODATAK II.

ŽRTVE granatiranja Zagreba

PARAGRAFI 51-53

DODATAK II.

RANJENI u granatiranju Zagreba

PARAGRAFI 51-53

DODATAK II.

RANJENI u granatiranju Zagreba (nastavak)

PARAGRAFI 51-53