MEĐUNARODNI KRIVIČNI SUD ZA BIVŠU JUGOSLAVIJU

PREDMET BR. IT-95-13/1

TUŽILAC
MEĐUNARODNOG SUDA
PROTIV
MILETA MRKŠIĆA
MIROSLAVA RADIĆA
VESELINA ŠLJIVANČANINA

OBJEDINJENA IZMENJENA OPTUŽNICA

Tužilac Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju, na osnovu svojih ovlašćenja iz člana 18 Statuta Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (dalje u tekstu: Statut), optužuje:

MILETA MRKŠIĆA,

MIROSLAVA RADIĆA,

i VESELINA ŠLJIVANČANINA

za ZLOČINE PROTIV ČOVEČNOSTI i KRŠENJA ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, kako sledi:

OPTUŽENI:

1. Mile MRKŠIĆ rođen je 20. jula 1947. kod Vrginmosta, u današnjoj Hrvatskoj. Tokom perioda na koji se odnosi ova optužnica bio je pukovnik u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (dalje u tekstu: JNA) i komandant 1. gardijske motorizovane brigade (dalje u tekstu: gmtbr) i Operativne grupe (dalje u tekstu: OG) Jug. Posle pada Vukovara unapređen je u čin generala u JNA i postao komandant 8. operativne grupe JNA na Kordunu u Hrvatskoj. Posle povlačenja JNA iz Hrvatske 1992. godine, vratio se u Saveznu Republiku Jugoslaviju (dalje u tekstu: SRJ), gde je vršio nekoliko dužnosti u Generalštabu Vojske Jugoslavije (dalje u tekstu: VJ). U maju 1995. Mile MRKŠIĆ je postao komandant vojske takozvane "Republike Srpske Krajine" (dalje u tekstu: RSK). Nakon što su hrvatske snage u avgustu 1995. porazile Vojsku RSK-a, povukao se iz vojne službe.

2. Miroslav RADIĆ rođen je 10. septembra 1962. u Zemunu, u današnjoj Srbiji. Godine 1985. diplomirao je na Akademiji Jugoslovenske narodne armije u Sarajevu i postao oficir u pešadiji. Tokom perioda na koji se odnosi ova optužnica bio je kapetan JNA i komandovao je jednom pešadijskom četom u sastavu 1. bataljona 1. gmtbr. Nakon pada Vukovara napustio je vojnu službu i otvorio privatno preduzeće u Srbiji.

3. Veselin ŠLJIVANČANIN rođen je 13. juna 1953. u Pavezu, opština Žabljak, u današnjoj Crnoj Gori. Tokom perioda na koji se odnosi ova optužnica bio je major JNA. Bio je oficir za bezbednost u 1. gmtbr i u OG Jug, a u tom svojstvu je de facto bio nadležan za bataljon vojne policije potčinjen 1. gmtbr. Nakon pada Vukovara unapređen je u čin potpukovnika i dobio premeštaj u komandu brigade VJ u Podgorici, Crna Gora. Veselin ŠLJIVANČANIN je početkom 1996. unapređen u čin pukovnika i dobio je premeštaj na Vojnu akademiju u Beogradu - Centar visokih vojnih škola, gde je do oktobra 2001. bio predavač taktike. U septembru 1997. Veselin ŠLJIVANČANIN je primljen na Školu nacionalne odbrane VJ, najvišu vojnu obrazovnu ustanovu u SRJ. Vojnu službu je napustio u oktobru 2001. godine.

INDIVIDUALNA KRIVIČNA ODGOVORNOST:

Član 7(1) Statuta Međunarodnog suda

4. Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN snose individualnu krivičnu odgovornost za zločine navedene u članovima 3 i 5 Statuta Međunarodnog suda i opisane u ovoj optužnici, koje su planirali, podsticali, naredili, počinili ili čije su planiranje, pripremu ili izvršenje pomogli i podržali na druge načine. Koristeći u ovoj optužnici reč “počinili”, tužilac ne želi da kaže da je bilo koji od optuženih fizički počinio neki ili sve zločine za koje se lično terete. Izraz “počinili” u ovoj optužnici ograničen je na učešće svakog od optuženih u udruženom zločinačkom poduhvatu.

5. Cilj ovog udruženog zločinačkog poduhvata bio je progon Hrvata i drugih nesrba koji su se, nakon pada Vukovara, nalazili u vukovarskoj bolnici, a putem počinjenja ubistva, mučenja i okrutnog postupanja iz člana 3, te ubistva, istrebljenja, mučenja i nehumanih dela iz člana 5 Statuta Međunarodnog suda.

6. Krivična dela navedena u tačkama ove optužnice počinjena su u okviru cilja udruženog zločinačkog poduhvata, a svaki od optuženih je posedovao stanje svesti potrebno za izvršenje svakog od tih krivičnih dela. Alternativno, krivična dela navedena u tačkama od 2 do 8 bila su prirodne i predvidive posledice izvršenja udruženog zločinačkog poduhvata, a svaki od optuženih je bio svestan da su ta krivična dela moguća posledica izvršenja udruženog zločinačkog poduhvata.

7. Udruženi zločinački poduhvat je postojao u vreme izvršenja radnji u osnovi krivičnih dela navedenih u ovoj optužnici i u vreme kada je svaki od optuženih svojim radnjama učestvovao u njegovom ostvarivanju. Pojedinci koji su učestvovali u ovom udruženom zločinačkom poduhvatu bili su, između ostalih, Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ, Veselin ŠLJIVANČANIN, Miroljub VUJOVIĆ i Stanko VUJANOVIĆ, te drugi poznati i nepoznati učesnici. Svi učesnici ovog udruženog zločinačkog poduhvata radili su u međusobnom dogovoru i u dogovoru sa drugim učesnicima udruženog zločinačkog poduhvata, i delovali ili neposredno ili posredstvom svojih podređenih, među kojima su bili pripadnici JNA, Teritorijalne odbrane (dalje u tekstu: TO) takozvane "Srpske Autonomne Oblasti Istočna Slavonija, Baranja i Zapadni Srem" (dalje u tekstu: SAO SBZS), TO-a Republike Srbije (dalje u tekstu: Srbija), dobrovoljačkih i paravojnih jedinica, uključujući i one koje je organizovao Vojislav ŠEŠELJ, a svi oni delovali su pod komandom JNA (zajedno: srpske snage).

8. Na ostvarenju cilja ovog udruženog zločinačkog poduhvata, Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN radili su u dogovoru sa više pojedinaca iz udruženog zločinačkog poduhvata ili njihovim posredstvom. Svaki od učesnika udruženog zločinačkog poduhvata je, činjenjem ili nečinjenjem, doprineo ostvarivanju cilja tog poduhvata. Uloge tih učesnika uključuju, ali se ne ograničavaju na sledeće:

   1. Miroljub VUJOVIĆ je tokom perioda na koji se odnosi ova optužnica bio komandant odreda srpskog TO-a “Petrova gora” u Vukovaru.

   2. Stanko VUJANOVIĆ je tokom perioda na koji se odnosi ova optužnica bio komandant jedinice TO-a u Vukovaru. Njegova kuća u Novoj ulici 81, u delu Vukovara zvanom Petrova gora, služila je kao komandno mesto srpskih snaga koje su dejstvovale na tom području.

   3. Miroljub VUJOVIĆ i Stanko VUJANOVIĆ su imali komandu nad srpskim snagama koje su odgovorne za zlostavljanje i lišavanje života nesrba odvedenih iz vukovarske bolnice na poljoprivredno dobro Ovčara.

9. Mile MRKŠIĆ, delujući individualno ili u dogovoru sa drugim učesnicima udruženog zločinačkog poduhvata, učestvovao je u tom udruženom zločinačkom poduhvatu na sledeće načine:

1. rukovodio je, komandovao, kontrolisao ili na druge načine vršio efektivnu kontrolu nad srpskim snagama koje su evakuisale nesrbe iz vukovarske bolnice, čuvale zatočenike u kasarni JNA u Vukovaru, prevezle te zatočenike i držale ih u zgradi na poljoprivrednom dobru Ovčara i zatim te zatočenike zlostavljale i lišile života;

2. znao je da je 18. novembra 1991. u Zagrebu skopljen sporazum između JNA i hrvatskih vlasti o evakuaciji pacijenata iz vukovarske bolnice, a nakon toga je učestvovao i u daljim pregovorima o evakuaciji pacijenata;

3. vojnicima JNA pod svojom komandom naredio je, odnosno dozvolio, da nadzor nad zatočenicima iz vukovarske bolnice predaju drugim srpskim snagama pod njegovom komandom koje su fizički počinile zločine za koje tereti ova optužnica, pri čemu je znao ili je bilo razloga da zna da će zatočenici biti dalje progonjeni i ubijeni;

4. saznavši da su izvršena krivična dela za koja tereti ova optužnica, preduzeo je mere da te zločine sakrije i zataji.

10. Miroslav RADIĆ, delujući individualno ili u dogovoru sa drugim učesnicima udruženog zločinačkog poduhvata, učestvovao je u tom udruženom zločinačkom poduhvatu na sledeće načine:

    1. rukovodio je, komandovao, kontrolisao ili na druge načine vršio efektivnu kontrolu nad srpskim snagama odgovornim za zlostavljanje i lišavanje života nesrba odvedenih iz vukovarske bolnice na poljoprivredno dobro Ovčara;

    2. lično je učestvovao u odvođenju i selekciji oko 400 nesrba iz vukovarske bolnice u ranim jutarnjim satima 20. novembra 1991, pri čemu je znao ili je bilo razloga da zna da će zatočenici biti dalje progonjeni i ubijeni;

    3. saznavši da su izvršena krivična dela za koja tereti ova optužnica, preduzeo je mere da te zločine sakrije i zataji.

11. Veselin ŠLJIVANČANIN, delujući individualno ili u dogovoru sa drugim učesnicima u udruženom zločinačkom poduhvatu, učestvovao je u tom udruženom zločinačkom poduhvatu na sledeće načine:

    1. rukovodio je, komandovao, kontrolisao ili na druge načine vršio efektivnu kontrolu nad srpskim snagama koje su evakuisale nesrbe iz vukovarske bolnice, čuvale zatočenike u kasarni JNA u Vukovaru, a onda te zatočenike prevezle u zgradu na poljoprivrednom dobru Ovčara;

    2. znao je da je 18. novembra 1991. u Zagrebu sklopljen sporazum između JNA i hrvatskih vlasti o evakuaciji pacijenata iz vukovarske bolnice, a nakon toga je učestvovao i u daljim pregovorima o evakuaciji pacijenata;

    3. lično je rukovodio odvođenjem i selekcijom oko 400 nesrba iz vukovarske bolnice u ranim jutarnjim satima 20. novembra 1991, pri čemu je znao ili je bilo razloga da zna da će zatočenici biti dalje progonjeni i ubijeni;

    4. naredio je osoblju vukovarske bolnice da se ujutro 20. novembra 1991. okupi na sastanak. On je bolničko osoblje zadržavao na tom sastanku, dok su snage JNA za to vreme užurbano odvele iz bolnice oko četiri stotine nesrba;

    5. međunarodnim posmatračima je lično onemogućio pristup vukovarskoj bolnici gde bi mogli da posmatraju evakuaciju pacijenata i osoblja;

    6. lično je nadgledao pritvaranje zarobljenika u kasarnu JNA tokom otprilike dva sata, dok su ih pripadnici TO-a, dobrovoljačkih jedinica i srpskih snaga izvrgavali pretnjama i psihološkim provokacijama;

    7. vojnicima JNA pod svojom komandom naredio je, odnosno dozvolio, da nadzor nad zatočenicima iz vukovarske bolnice predaju drugim srpskim snagama koje su fizički počinile zločine za koje tereti ova optužnica, pri čemu je znao ili je bilo razloga da zna da će zatočenici biti dalje progonjeni i ubijeni;

    8. i dalje u svojstvu lica nadležnog za operaciju evakuacije, bio je lično prisutan na poljoprivrednom dobru Ovčara 20. novembra 1991. kada su vršena krivična dela za koje tereti ova optužnica;

    9. saznavši da su izvršena krivična dela za koje tereti ova optužnica, preduzeo je mere da te zločine sakrije i zataji.

12. Svi optuženi su svesno i hotimično učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu, posedujući istu zajedničku nameru kao drugi učesnici udruženog zločinačkog poduhvata ili svesni predvidivih posledica svojih postupaka. Po tom osnovu, Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN za te zločine snose individualnu krivičnu odgovornost po članu 7(1) Statuta Međunarodnog suda, kao i odgovornost po istom tom članu za planiranje, podsticanje, naređivanje, ili pomaganje i podržavanje na druge načine planiranja, pripreme, izvršenja i počinjenja tih zločina.

Član 7(3) Statuta Međunarodnog suda

13. Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN, zbog svog nadređenog položaja, snose individualnu krivičnu odgovornost i za radnje i propuste svojih podređenih, na osnovu člana 7(3) Statuta Međunarodnog suda. Nadređeni je odgovoran za krivične radnje svojih podređenih ako je znao ili je bilo razloga da zna da se njegovi podređeni spremaju da počine takva dela ili su ih već počinili, a nadređeni nije preduzeo potrebne i razumne mere da spreči te radnje ili kazni njihove počinioce.

14. Jedinica JNA koja je bila prvenstveno odgovorna za napad na Vukovar i kasniju evakuaciju i zatočenje osoba odvedenih iz vukovarske bolnice bila je 1. gmtbr pod komandom Mileta MRKŠIĆA, koja je bila i osnovna komponenta OG Jug JNA, čiji komandant je takođe bio Mile MRKŠIĆ. I Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN bili su podređeni Miletu MRKŠIĆU.

15. Tokom oktobra 1991, Mile MRKŠIĆ, u svojstvu komandanta 1. gmtbr i OG Jug, organizovao je formiranje jedinica za napad na Vukovar u čijem sastavu su bili pripadnici JNA i TO-a, te dobrovoljačkih i paravojnih jedinica pomenutih u paragrafu 7 ove optužnice. Tokom operacija u Vukovaru i nakon njih, i Miroljub VUJOVIĆ i Stanko VUJANOVIĆ, u svojstvu komandanata TO-a, bili su podređeni Miletu MRKŠIĆU.

16. Miroslav RADIĆ je bio komandir jedne čete u sastavu 1. bataljona 1. gmtbr. Tokom operacija u Vukovaru i nakon njih, u sastavu jedinice Miroslava RADIĆA bili su pripadnici JNA i pripadnici TO-a, te dobrovoljačkih i paravojnih jedinica pomenutih u paragrafu 7 ove optužnice. Tokom operacija u Vukovaru i nakon njih, i Miroljub VUJOVIĆ i Stanko VUJANOVIĆ, u svojstvu komandanata TO-a, bili su podređeni Miroslavu RADIĆU.

17. Veselin ŠLJIVANČANIN je bio oficir za bezbednost u 1. gmtbr i u OG Jug i u tom svojstvu je de facto komandovao bataljonom vojne policije podređenom 1. gmtbr. Veselin ŠLJIVANČANIN je imao de jure vlast nad srpskim snagama, uključujući pripadnike JNA i TO-a, te dobrovoljačkih i paravojnih jedinica pomenutih u paragrafu 7 ove optužnice, koje su neposredno učestvovale u evakuaciji vukovarske bolnice.

18. Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN vršili su i de jure i de facto vlast nad snagama pod njihovom komandom.

19. Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN bili su obavešteni o tome da određene srpske snage, među kojima su bili pripadnici JNA, TO-a, te dobrovoljačkih i paravojnih jedinica, nesrbima zarobljenim u Vukovaru prete ili im već nanose zlo, tako da je svaki od optuženih znao ili je bilo razloga da zna da se njegovi podređeni spremaju da počine krivična dela za koja tereti optužnica ili su ih već počinili, a oni nisu preduzeli potrebne mere da takva dela spreče ili da kazne njihove počinioce.

20. Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN bili su obavezni da se pridržavaju pravnih normi i propisa sadržanih u “Zakonu o opštenarodnoj odbrani” (1982), “Zakonu o službi u oružanim snagama” (1985) i “Propisima o primeni pravila međunarodnog ratnog prava u oružanim snagama SFRJ” (1988). Ti zakoni i propisi regulisali su dužnosti i odgovornosti oficira JNA, određivali njihov položaj u komandnom lancu i obavezivali oficire i njihove podređene da se pridržavaju ratnog prava.

OPŠTI NAVODI:

21. Sve vreme na koje se odnosi ova optužnica na teritoriji bivše Jugoslavije postojalo je stanje oružanog sukoba. Sva dala i propusti za koje se tereti u ovoj optužnici bila su usko povezana sa tim stanjem oružanog sukoba.

22. Sve vreme na koje se odnosi ova optužnica Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN bili su dužni da se pridržavaju zakona i običaja kojima se reguliše način vođenja oružanih sukoba.

23. Sve činjenja i nečinjenja koja se terete kao zločini protiv čovečnosti bila su deo rasprostranjenog i sistematskog napada na, hrvatsko i drugo nesrpsko civilno stanovništvo ne velikim područjima Hrvatske, uključujući opštinu Vukovar.

OSNOVNE ČINJENICE:

24. Grad Vukovar nalazi se u istočnoj Slavoniji na obalama reke Dunav koja na tom mestu čini granicu između Hrvatske i Srbije. Prema popisu stanovništva iz 1991. godine, opština Vukovar, koja je obuhvatala grad i okolna sela, imala je 84.189 stanovnika, od čega 36.910 Hrvata (43,8%), 31.445 Srba (37,4%), 1.375 Mađara (1,6%), 6.124 onih koji su se izjasnili kao Jugosloveni (7,3%) i 8.335 (9,9%) ostalih ili neopredeljenih.

25. U avgustu 1991. JNA je započela sa dejstvima protiv naselja u istočnoj Slavoniji, koja su okončana njihovim zauzimanjem od strane JNA i drugih srpskih snaga. Hrvatsko i drugo nesrpsko stanovništvo tih područja oterano je pod pretnjom sile. Krajem avgusta, JNA je započela opsadu Vukovara. Sredinom oktobra 1991. srpske snage su zauzele sve gradove u istočnoj Slavoniji sa većinskim hrvatskim stanovništvom, izuzev Vukovara. Nesrbi su bili podvrgnuti brutalnom režimu okupacije koji se sastojao od progona, ubistava, mučenja i drugih dela nasilja. Na kraju je gotovo celokupno nesrpsko stanovništvo na okupiranim područjima pobijeno ili isterano.

26. Tokom opsade Vukovara, Miroslav RADIĆ je održavao redovne sastanke s drugim učesnicima udruženog zločinačkog poduhvata na svom komandnom mestu u kući Stanka VUJANOVIĆA u Novoj ulici 81, čija svrha je bila planiranje vojnih operacija u Vukovaru.

27. Opsada Vukovara trajala je do 18. novembra 1991. godine, kada je grad pao u ruke srpskih snaga. Tokom tri meseca opsade, JNA je granatiranjem u velikoj meri razorila grad, a stotine ljudi su poginule. Kada su srpske snage okupirale grad, njihovi pripadnici su pobili još nekoliko stotina nesrba. Ogromna većina stanovništva nesrpske nacionalnosti koje je tu ostalo oterana je iz grada u roku od nekoliko dana nakon pada Vukovara.

OPTUŽBE:

TAČKA 1
(PROGONI)

28. Poslednjih dana opsade Vukovara, nekoliko stotina ljudi je potražilo utočište u vukovarskoj bolnici, koja se nalazi u blizini centra grada, verujući da će bolnica biti evakuisana u prisustvu međunarodnih posmatrača. Tako je bilo dogovoreno u Zagrebu, na pregovorima između JNA i hrvatske vlade 18. novembra 1991. godine. Prema tom zagrebačkom sporazumu, JNA je bila odgovorna za evakuaciju vukovarske bolnice, koju je trebalo da nadziru razne međunarodne organizacije.

29. Popodne 19. novembra 1991. jedinice JNA pod komandom optuženog Mileta MRKŠIĆA preuzele su kontrolu nad vukovarskom bolnicom. Oni koji su se unutra nalazili nisu pružili nikakav otpor.

30. Dana 19. novembra 1991, Mile MRKŠIĆ je od komande JNA dobio naređenje da evakuiše vukovarsku bolnicu u skladu sa sporazumom koji je postignut u Zagrebu 18. novembra 1991. Mile MRKŠIĆ je kasnije preneo ovlaštenje za izvršenje te evakuacije na Veselina ŠLJIVANČANINA.

31. Najmanje od početka operacije evakuacije, Mile MRKŠIĆ, i Veselin ŠLJIVANČANIN i Miroslav RADIĆ znali su ili je bilo razloga da znaju da radikalni elementi među pripadnicima srpskih snaga, koje su se sastojale od vojnika JNA, TO-a, te dobrovoljačkih i paravojnih jedinica, predstavljaju ozbiljnu pretnju bezbednosti pacijenata i ostalih ljudi evakuisanih iz bolnice, kao i za želju tih elemenata među pripadnicima srpskih snaga za osvetom nad evakuisanim ljudima. U novembru 1991, pre pada Vukovara, Miroslav RADIĆ je, zajedno sa Stankom VUJANOVIĆEM i drugima, bio prisutan kada je Vojislav ŠEŠELJ došao u kuću Stanka VUJANOVIĆA i javno izjavio da "nijedan ustaša ne sme živ da izađe iz Vukovara". Uveče 19. novembra 1991. do Mileta MRKŠIĆA i Veselina ŠLJIVANČANINA su stigli izveštaji da neki pripadnici TO-a, dobrovoljačkih i paravojnih jedinica muče i ubijaju nesrpske zarobljenike držane u "Veleprometu".

32. Rano ujutro 20. novembra 1991. Veselin ŠLJIVANČANIN je bolničarima i lekarima naredio da se okupe na sastanak. On je bolničko osoblje zadržavao na tom sastanku, dok su snage JNA za to vrijeme žurno odvodile iz bolnice oko četiri stotine nesrba. Među odvedenima je bilo pacijenata-ranjenika, bolničkog osoblja, rodbine bolničkog osoblja, bivših branilaca grada, hrvatskih političkih aktivista, novinara i drugih civila.

33. Oko tri stotine tih Hrvata i drugih nesrba vojnici JNA su ukrcali u autobuse i lišili ih slobode pod stražom JNA. Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN lično su učestvovali u selekciji zatočenika koje treba ukrcati u autobuse. Kasnije istog jutra autobusi su napustili krug bolnice i otišli u kasarnu JNA na južnoj strani Vukovara.

34. Tamo su vojnici JNA držali zatočenike u autobusima oko dva sata. Dok su se autobusi nalazili u krugu vojnog objekta, srpske snage, koje su se sastojale od pripadnika TO-a, dobrovoljačkih i paravojnih jedinica, ušle su u krug tog vojnog objekta i počele da ponižavaju zatočenike i da im prete, da bi zatim neke zatočenike izvele iz autobusa i tukle ih u prisustvu pripadnika JNA. Po naređenju Veselina ŠLJIVANČANINA, Miroslav RADIĆ je oko petnaest zatočenika izveo iz autobusa i vratio ih u vukovarsku bolnicu, po svemu sudeći zato što su ti ljudi bili iz redova bolničkog osoblja ili u srodstvu s nekima od njih.

35. Nakon približno dva sata, koliko su autobusi bili zadržani u kasarni JNA, JNA je zatočenike, pod stražom pripadnika JNA, prevezla na poljoprivredno dobro Ovčara. Tamo su pripadnici srpskih snaga, koje su se sastojale od vojnika JNA, TO-a, te dobrovoljačkih i paravojnih jedinica, izveli zatočenike iz autobusa i prisilile ih da trče kroz špalir vojnika koji su te muškarce tukli dok su prolazili kroz špalir. Pripadnici tih srpskih snaga nastavili su da tuku i fizički napadaju zatočenike i kada su se zatočenici nalazili u zgradi na poljoprivrednom dobru.

36. Otprilike sedam zatočenika je izdvojeno i vraćeno u Vukovar na intervenciju nekih prisutnih Srba. Pripadnici JNA popisali su lične podatke preostalih muškaraca i dveju žena.

37. Posle toga, pripadnici srpskih snaga, koje su se sastojale od vojnika JNA, TO-a, te dobrovoljačkih i paravojnih jedinica, podelile su zatočenike u grupe od deset do dvadeset osoba. Te grupe su zatim, jednu po jednu, ukrcavali u jedan kamion i odvozili u pravcu Grabova, do jedne jaruge obrasle šumom otprilike jedan kilometar jugoistočno od Ovčare. Na vrhu te jaruge, oko 900 metara od puta Ovčara-Grabovo, pripadnici tih srpskih snaga iskrcali su zatočenike iz kamiona.

38. Na tom mestu, pripadnici tih srpskih snaga okupili su se na severnoj strani lokaliteta. Pripadnici tih snaga su zatim lišili života najmanje dvesta šezdeset i četiri Hrvata i drugih nesrba iz vukovarske bolnice. Pošto su ih pobili, pripadnici srpskih snaga su leševe žrtava buldožerom zakopali u masovnu grobnicu na istoj lokaciji.

39. Rano sledećeg jutra, Miroslav RADIĆ, Stanko VUJANOVIĆ i drugi okupili su se u kući Stanka VUJANOVIĆA u Novoj ulici 81 u Vukovaru, gde su razgovarali o masakru prethodne noći na Ovčari. Mile MRKŠIĆ i Miroslav RADIĆ nisu preduzeli potrebne i razumne mere da kazne svoje podređene, počinioce masakra na Ovčari, već su, štaviše, pokušali da sakriju i zataje te zločine.

40. Od 18. novembra 1991, ili približno od tog datuma, do 21. novembra 1991, Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN, delujući individualno ili u dogovoru sa drugim poznatim i nepoznatim učesnicima udruženog zločinačkog poduhvata, planirali su, podsticali, naredili, počinili ili na druge načine pomogli i podržali planiranje, pripremu ili izvršenje progona Hrvata i drugih nesrba koji su se, nakon pada Vukovara, nalazili u vukovarskoj bolnici.

41. Ti progoni imali su političku, rasnu ili versku osnovu, a uključivali su sledeće:

    1. Istrebljenje ili ubistvo najmanje dvesta šezdeset i četiri Hrvata i drugih nesrba, uključujući žene i starce.

    2. Okrutno ili nehumano postupanje sa Hrvatima i drugim nesrbima, uključujući mučenje, premlaćivanje, seksualno nasilje i psihičko zlostavljanje.

    3. Hotimično uskraćivanje potrebne lekarske nege bolesnim i ranjenim Hrvatima i drugim nesrbima.

42. Navedenim činjenjima i nečinjenjima Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN počinili su:

Tačka 1: Progone na političkoj, rasnoj i verskoj osnovi, ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI, kažnjiv po članovima 5(h), te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

TAČKE od 2 do 4
(ISTREBLJENJE i UBISTVO)

43. Od 18. novembra 1991, ili približno od tog datuma, do 21. novembra 1991, Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN, delujući individualno ili u dogovoru sa drugim poznatim i nepoznatim učesnicima udruženog zločinačkog poduhvata, planirali su, podsticali, naredili, počinili ili na druge načine pomogli i podržali planiranje, pripremu ili izvršenje istrebljenja i ubistva Hrvata i drugih nesrba koji su se, nakon pada Vukovara, nalazili u vukovarskoj bolnici.

44. U večernjim satima 20/21. novembra 1991, najmanje dvesta šezdeset i četiri Hrvata i drugih nesrba je u grupama od 10 do 20 odvedeno na jedno mesto jugoistočno od poljoprivrednog dobra Ovčara, gde su ih pogubili pripadnici srpskih snaga, koje su se sastojale od pripadnika JNA i TO-a, te dobrovoljačkih i paravojnih jedinica. Imena žrtava navedena su u Prilogu I ove optužnice.

45. Navedenim činjenjima i nečinjenjima Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN počinili su:

Tačka 2: Istrebljenje, ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI kažnjiv po članovima 5(b), te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 3: Ubistvo, ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI kažnjiv po članovima 5(a), te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 4: Ubistvo, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA sankcionisano zajedničkim članom 3(1)(a) Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivo po članovima 3, te 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

TAČKE od 5 do 8
(MUČENJE, NEHUMANA DELA,
i OKRUTNO POSTUPANJE)

46. Od 18. novembra 1991, ili približno od tog datuma, do 21. novembra 1991, Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN, delujući individualno ili u dogovoru sa drugim poznatim i nepoznatim učesnicima udruženog zločinačkog poduhvata, planirali su, podsticali, naredili, počinili ili na druge načine pomogli i podržali zatvaranje na poljoprivrednom dobru Ovčara približno trista Hrvata i drugih nesrba koji su se, nakon pada Vukovara, nalazili u vukovarskoj bolnici. Uslovi u tom zatočeničkom objektu bili su surovi i karakterisalo ih je nehumano postupanje i konstantni fizički i psihički napadi. Nakon prvog premlaćivanja ispred zgrade poljoprivrednog dobra, pripadnici srpskih snaga su još nekoliko časova nastavili da tuku zatočenike i nasrću na njih, u tolikoj meri da su dva muškarca podlegla batinama. Žrtva seksualnog delikta bila je najmanje jedna zatočenica.

47. Među zatočenicima je bilo žena, starijih muškaraca i pacijenata vukovarske bolnice koji su bili bolesni ili ranjeni. Ti pacijenti nakon odvođenja iz vukovarske bolnice nisu dobili nikakvu lekarsku pomoć za svoje bolesti ili povrede. Ovo se odnosi i na vreme koje su ti zatočenici proveli u autobusima u kasarni JNA, kao i na vreme koje su proveli zatočeni na poljoprivrednom dobru Ovčara.

48. Navedenim činjenjima i nečinjenjima Mile MRKŠIĆ, Miroslav RADIĆ i Veselin ŠLJIVANČANIN počinili su:

Tačka 5: Mučenje, ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI kažnjiv po članu 5(f), te članovima 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 6: Nehumana dela, ZLOČIN PROTIV ČOVEČNOSTI kažnjiv po članu 5(i), te članovima 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 7: Mučenje, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA sankcionisano zajedničkim članom 3(1)(a) Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivo po članu 3, te članovima 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 8: Okrutno postupanje, KRŠENJE ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA sankcionisano zajedničkim članom 3(1)(a) Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivo po članu 3, te članovima 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Dana 9. februara 2004.
U Hagu,
Holandija

/potpis/
Carla del Ponte,
tužilac

PRILOG

ŽRTVE S POLJOPRIVREDNOG DOBRA OVČARA
(IZ VUKOVARSKE BOLNICE)

+ Nestala lica čiji posmrtni ostaci još nisu identifikovani.

PRILOG

ŽRTVE S POLJOPRIVREDNOG DOBRA OVČARA
(IZ VUKOVARSKE BOLNICE)

(nastavak)

PRILOG

ŽRTVE S POLJOPRIVREDNOG DOBRA OVČARA
(IZ VUKOVARSKE BOLNICE)

(nastavak)

PRILOG

ŽRTVE S POLJOPRIVREDNOG DOBRA OVČARA
(IZ VUKOVARSKE BOLNICE)

(nastavak)

PRILOG

ŽRTVE S POLJOPRIVREDNOG DOBRA OVČARA
(IZ VUKOVARSKE BOLNICE)

(nastavak)

PRILOG

ŽRTVE S POLJOPRIVREDNOG DOBRA OVČARA
(IZ VUKOVARSKE BOLNICE)

(nastavak)

PRILOG

ŽRTVE POLJOPRIVREDNOG DOBRA OVČARA
(IZ VUKOVARSKE BOLNICE)

(nastavak)